Στα σοκάκια κυλιέται ο ήλιος και παίζει με τα σπασμένα σκαλοπάτια τους...
Στις ανηφοριές κουτρουβαλίζουν τ΄ αστέρια αφήνοντας μονοπάτια από χρυσάφι πίσω τους...
Στις αμπολές που ξέμειναν στις άκρες του δρόμου παίζουν κρυφτό τα πουλιά και οι γάτες γουργουρίζοντας...
στην άκρη του φθινόπωρου παίρνουν και κοκκινίζουν τα φύλλα λες και ντράπηκαν από τα χάδια της βροχής και τα φιλιά του ήλιου που γίνονται πιο αχνά πιο λιτά λιγότερο καυτά...
Χριστίνα Σαββατιανού (2000 και κάτι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....