Νεολογισμοί, Αφορισμοί, και ξεραμένος στόκος (ξυλόστοκος για την ακρίβεια)...(οι λέξεις του Νίκου)

(πέντε λέξεις) μελιστάλαχτη, πετρέλαιο θέρμανσης, ακριβοδίκαια, γλωσσοκοπάνα, γιαούρτι στο πύλινο :)))) (παλιό παιχνίδι που με σκουνηξε ξανά μετά απο γκρινια μπολικη απο μεριάς μου ο Shades φιλος καλός και συντροφιά πολυετής πλέον σε τουτους τους δυσκολους καιρούς και δύστροπους γεμάτους αγκάθια χώρους του διαδικύουν) 

Οπως πιθανώς αρκετοί από εσάς που θα διαβάσετε τούτες τις γραμμές γνωρίζετε, η γράφουσα είναι εντελώς εντελώς ανιστόρητη ιδίως στα της νεώτερης πολιτικής ιστορίας... Επίσης θα γνωρίζετε ότι ειναι εντελώς αστοιχείωτη και αμόρφωτη όσον αφορά τα κομματικά πράγματα που συμβαίνουν γύρω της, ζώντας ανέκαθεν σε έναν δικό της παράλληλο παράξενο και δαιμονικά επίμονα ανθρώπινο κόσμο που ουδεμία σχέση είχε με τις κομματικές πραγματικότητες και οπως αυτές εκφραζονταν μέσα στα χρόνια, για αυτό άλλωστε και τσουβαλιάζει κατά καιρούς κομματα ανθυποκομματα και πολιτικούς εκπροσώπους τους καθώς και φανατικούς οπαδούς τους, με κίνδυνο να αδικήσει ορισμένους εξ αυτών (τελευταία αμφιβάλλω για το εάν αδικησα κάποιον βέβαια εκ της στάσεώς τους και των αποτελεσμάτων τόσο των πρόσφατων όσο και εκείνων των παρελθόντων πράξεών τους, καθώς και των τσουβαλιών ψεμμάτων που μας ριχνουν παντού ενα γυρο ανέκαθεν τα οποία πλέον είναι ηλίου φαεινότερα ανεξαρτήτως χρώματος ηλιακού φωτός).

 Εχω όμως μερικούς φίλους που φροντίζουν με χαιρεκακία τολμώ να πω να με ενημερώνουν έγκαιρα και υπεύθυνα για τα κοσμοιστορικά γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν και έμειναν ως απολιθωμένοι εορτασμοί στις ημέρες που ζούμε...

Σήμερα λοιπόν 3 Σεπτεμβρίου, έμαθα που λέτε ψες την νύχτα απο τον άσπονδο φίλο Αδη, ότι ειναι τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ... (είχα μια σκασίλα τόση που έχασα το μελιστάλακτο της φύσης μου διερωτώμενη ποτε γεννήθηκε το ρημαδοπασόκ και ποιος το χεζει το πασοκ και σκατά στα μουτρα του και άλλα πιο χαρντ που δεν είναι πρέπον να αναφερθούν εις το παρόν ιστολόγιο...) - Βέβαια δεν έμαθα ποια χρονιά γεννήθηκε για να του βγάλω κι ωροσκόπο αλλά το ζώδιο πλέον το γνωρίζω μετά βεβαιότητος.... (αν και ούτε τις ημερομηνίες των ζωδίων δύναμαι να γνωρίζω μετά βεβαιότητος....έτσι διατηρώ το τεκμήριο της άγνοιας ως στοιχειο απόδειξης της αθοώτητός μου στο τσουβάλιασμα που θα ακολουθήσει τον σύντομο τούτο επεξηγηματικό πρόλογο)...

Μετά από αυτή την συνταρακτική πληροφόρηση που είχα λοιπόν, ο χθεσινός ύπνος γέννησε κάτι θλιβερά όνειρα που περιείχαν νέες λέξεις... ΠΑΣΟΚΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟ (ηπια υβριστικός χαρακτηρισμός διπόδου βοοειδους που ομοιάζει και με άνθρωπο αλλά ελέγχεται η νοητική του κατάσταση ως ασταθής και επιζήμια για το κοινωνικό σύνολο, καθώς πρακτικά αντί εγκεφάλου διαθέτει μισό κιλό περίπου ξεραμένο ξυλόστοκο)Είδα που λέτε ενα δίποδο ανθρωποειδές που προέκυψε απο μακροχρόνιες εργαστηριακές προσπάθειες πεφωτισμένων πολιτικών ανδρών, καθώς και (πολέμους εμφυλίους και μη, κοινωνικές αναταραχές και ζυμώσεις, οικονομικά και άλλα συμφέροντα και λογοθεραπεία και υπνοθεραπεία δεκαετιών, ακόμη δηλαδή και πολύ πριν εγώ η γλωσσοκοπάνα που σας ταλαιπωρεί γεννηθεί)...

Το δίποδο βοοειδές αυτό το λέγανε ΠΑΣΟΚΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟ - αγωνιωδώς το παρατηρούσα στο όνειρο (βίτσια που έχει ο ύπνος μου δε λέγεται) - πως συμπεριφέρεται πως σκέφτεται πως και εάν ενεργεί... (βεβαιώθηκα πως ενεργείται μόνο, αφοδεύοντας μύρια όσα κοινωνικά δεινά τα οποία αρχικά ομοίαζαν αγνά και ωφέλιμα, όσο πράξεις ολίγα πράγματα μου απεκάλυψε ο βιτσιόζος μου Μορφέας)....

Το πασοκοχαρούμενο, ένα πλάσμα συμπαθές επιφανειακά, γεννήθηκε που λετε κρατώντας πράσινες σημαίες, με πράσινο αίμα, και πρασινες φασκιές το στόλιζαν οι μανάδες του... Οι Πασοκοχαρουμενομάνες, πράσινο γάλα το, πρασινο σαν το χλοερό χορτάρι το ετάιζαν, και στον ήλιο το παράταγαν να κανει πασοκοσύνθεση... (πασοκοχαρουμενίστικο ισοδύναμο της φωτοσύνθεσης αλλά με ήλιο πρασινίζοντα σαν μουχλα απο ροκφόρ).

Για να είμαι ακριβοδίκαιη, οι αρχικοί εμπνευστές του πειράματος που κατέληξε στη δημιουργία αυτού του νέου είδους διπόδου, έμοιαζαν Δαναοί, έφεραν δώρα μπιχλιμπίδια καθρεφτάκια τρανζιστοράκια τελευταίας τεχνολογιας, ταξίδια, πλαστικό χρήμα, πλασικά βυζιά, πλαστικές μούρες, πολύ πλαστική ζωή, κλουβιά πολυτελείας, τετράτροχα δίτροχα και ζωή χωρίς κότα που είναι μπανάλ. αλλά με φασιανούς ελάφια και καμήλες και κάτι θαλασσινά που μου προκαλλούν αλλεργικό σοκ... (αυτά τα ειχαν εισάγει εις την καθημερινότητα οι προκάτοχοί τους βεβαια τα κλουβιά ντε, αλλά και οι εμπνευστές που γενθελιάζονται σήμερις κατέβαλαν μέγιστες και φιλότιμες προσπάθειες ως προς την πλήρη εξέλιξη τους) .....

Δημιούργησαν έτσι εκ περιτροπής, οι ηγέτες αυτοί των διπόδων με στοκαρισμένα κεφάλια, μια στρατιά άβουλων δίποδων βοοειδών πασοκοχαρούμενων και άλλων ειδών που ίσως μου αποκαλυφθούν αργότερα σε άλλο όνειρο, που με μεγάλη ευκολία παρέδωσαν στα χέρια των εμπνευστών αυτών και ηγετών τους κάθε στοιχείο της ζωής τους συμπαρασύροντας μάλιστα λόγω της ηγετικής εκ περιτροπής θέσεως των αρχηγών τους, και τις ζωές των υπολοιπων διπόδων ανθρωποειδών και άλλων ανθρωπομορφων πλαστμάτων, χωρίς καν να το σκεφτουν δεύτερη φορά (φυσικά η σκέψις ήτο αδύνατη μια και ο ξεραμένος ξυλόστοκος που είχαν ως εξοπλισμό στα κεφάλια τους, το πολύ πολύ που μπορεί να κάνει ειναι διαστολή συστολή ανάλογα με τη θερμοκρασία) ....

Ετσι τα χρόνια (δε ξέρω πόσα είπαμε, ημουν μικρή και δεν με νοιάζαν οι πασοκοχαρές και άλλα τέτοια γλέντια) περάσαν, με τα πασοκοχαρούμενα να έχουν πλήρως υποταχθεί σε έναν τροπο διαβίωσης τόσο ψεύτικο και πλαστικό που το μόνο που κατάφερνε να παράγει για αυτά και τους υπολοιπους δίποδους συγκατοίκους τους ηταν καταστροφή....

Αυτό διότι οι ηγέτες εκείνοι οι εκ περιτροπής με άλλη κατηγορία ηγετών διπόδου εργαστηριακά κατασκευασμένου, φρόντισαν με πολλούς και χειρουργικά ακριβείς τρόπους να δημιουργήσουν τόσο αληθοφανείς ψευδαισθήσεις παντού ώστε τα δίποδα όλων σχεδόν των ειδών (κυρίως τα διαθέτοντα κάθε είδους στόκο αντί για εγκέφαλο - και τα οποια δυστυχώς αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων του τόπου τούτου, μια και τα αποτυχημένα εργαστηριακά πειράματα ξέφυγαν απο κάθε έλεγχο και δημιούργησαν στρατιές στοκαρισμένων εγκεφάλων οι οποιοι μάλιστα κληρονομούνται απο γενιά σε γενιά ή μεταφέρονται ως οικογενειακή παράδοση απο κεφάλι σε κεφάλι) να αντιλαμβάνονται το ψέμα ως αλήθεια, ζώντας σε ένα πρασινοδιάφανο και άλλων πιθανών χρωματισμών συννεφο που τα απέτρεπε από κάθε ειδους συνείδηση της πραγματικότητας, μα κυρίως φρόντισαν οι ηγέτες αυτοί, να ενισχύσουν τόσο πολύ τον ξεραμένο ξυλόστοκο, ωστε κάθε είδους δραση κοινωνική, ανθρώπινη, αλληλέγγυα συμπεριφορά ή πράξη, που δεν είχε πράσινο χρώμα να θεωρείται εχθρική και να απορρίπτεται χωρίς καν δοκιμή....

Επίσης οι ηγέτες εκείνοι φρόντισαν τα πασοκοχαρούμενα, να είναι τόσο καλά στοκαρισμένα ώστε να μην αντιλαμβάνονται με την καμμία τη μηχανή κέρδους, βασισμένη σε καθρεφτίσματα ευημερίας και ευμάρειας που είχαν στήσει σε συνεργασία με προισταμένους τους ισχυρότερους από άλλους τόπους με ομοίου ποιότητος ζωντανά υποχείρια, και η οποία όπως φάνηκε αργότερα πολύ και περισσότερο ακόμη στις ημέρες που ζούμε, είχε ως αμεσο και έμμεσο αποτέλεσμα τη σφαγή και τον ενταφιασμό, κάθε ανθρωποειδούς και καθε ανθρώπου ομοίως....

Τα πασοκοχαρούμενα, μαζί με άλλα στοκαρισμένα δίποδα βοοειδή μέσα στις δεκαετίες που λες, βολεύτηκαν, απώλεσαν τα βασικά συστατικά που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να μεταβούν με ασφάλεια στο ανθρώπινο είδος, και έμειναν με τον στόκο τον ξυλόστοκο να συστέλλεται και να διαστέλλεται κάθε που θίγονταν το βόλεμά τους...

Στις ημέρες μας τα πασοκοχαρούμενα έχουν λουφάξει σε μια γωνιά και περιμένουν που θα σκάσει η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης για να ζεστάνουν τα πλαστικά τους σωματα καθώς πλέον το γιαούρτι στο πήλινο που ετοίμαζαν να δωρίσουν στους νεώτερους ηγέτες τους οριγισμένα για το ξεβόλεμα που έσκασε στα χέρια τους έτσι ξαφνικά (δυναμαι να πω μετά βεβαιότητος ομως αλλά ανευ στοιχεων τεκμηρίωσης ότι το σκάσιμο δεν ήταν ξαφνικό, μερικά αστοκάριστα μυαλά το προέβλεπαν αυτό το σκασιμο δεκαετίες πριν, τοτε που τα πασοκοχαρούμενα και τα άλλα διποδα βοοειδή έβλεπαν τις πλαστικές μουρες τους σε γυαλιστερά καθρεφτάκια και καμάρωναν για την εθνική τους υπεροχή και την εύπορη πλαστικοποιημένη δανεική ζωή που κατάφεραν να διαπραγματευτούν όπως νόμιζαν με αγώνες και θυσίες - ήτοι αφισσοκολήσεις χειροκροτήματα γονυκλησίες και χειροφιλήματα αμφιβόλου τελικά οπως φανηκε αποτελέσματος, για ήθος δεν μιλούμε, ο στόκος ήθος δε γνωρίζει, με τους ηγέτες τους εκείνους τους εκ περιτροπής), είναι αδύνατο πλέον να το προμηθευτούν διότι η τιμή του είναι απαγορευτική.... (το γιαούρτι ντε στο πήλινο μπα σε καλό σου μια μεγάλη προταση να μη μπορεις να παρακολουθήσεις...).

Αυτό λοιπόν ήταν λιγο πολύ το όνειρο που μου απεκάλυψε τον νεολογισμό ΠΑΣΟΚΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ, και τα εκπορευόμενα εξ αυτού άλλα γλωσσικά στοιχεία, όπως ΠΑΣΟΚΟΧΑΡΑ, (ουδεμία σχέση με τη γουρουνοχαρά τη Δεκεμβριάτικη) η γιορτή εκείνη κατά την οποία γενεθλιάζονται τα πασοκοχαρούμενα γιορτάζοντας τη γέννηση του μαντριού και του σταύλου που τα φιλοξενεί επί δεκαετίες, με τον ξεραμένο στόκο διεσταλμένο και με την πασοκοταφόπλακα ενισχυμένη με κοκκινους και μπλε ιριδισμούς να τους πλακώνει ανιλεώς...

Ετσι λοπόν κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο νεολογισμός ΠΑΣΟΚΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ μπορεί επάξια σήμερα τουλάχιστον ημέρα πασοκογιορτής, να αντικαταστήσει με μεγάλη ακρίβεια τον ξεπερασμένο και μπανάλ χαρακτηρισμό: ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ και αυτό διότι, τα πασοκοχαρούμενα δίποδα βοοειδή και ο διεσταλμένος απο φόβο και ντροπή πλεον (ισως αν μπορούν να νιωσουν οι στοκοι ντροπή) διατηρούν κρυφές και εντελώς αβάσιμες ελπίδες ότι μπορεί η κατάσταση του βίου τους να επανέλθει σε επίπεδα πλαστικοποιησης ομοια με εκείνα του παρελθόντος και το βόλεμά τους να αποκατασταθεί σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό (εδώ γελάνε και οι αμοιβάδες που ως γνωστόν ουτε νοηση ούτε μνημη έχουν πολλώ μάλλον κρίση και χιούμορ)....

ΕΤσι σήμερα γιορτάζουν (κατι μου λεει μια και ακόμη δεν εχω διαβάσει ειδήσεις) τα γενέθλια του μαντριού, με σημαιες χειροκροτήματα και πλαστικά χαμόγελα γεμάτα υποσχέσεις για ακόμη πιο ψευτικη και πλαστική πραγματικότητα η οποία ποτέ φυσικά (εκ των πραγμάτων ως εχουν δρομολογηθεί τουλάχιστον) δεν θα εγκατασταθεί στο μαντρί και στην χαμένη από χέρι ζωή τους... Το μόνο πράγμα που μπορεί να μείνει ως υπαρξιακό στοιχείο, είναι ο ξεραμένος ξυλόστοκος να προσδοκά νέες συστολές και διαστολές μέσα στο άδειο απο γιαούρτι πήλινο δοχείο του παρελθόντος...

Kατά τα άλλα σημερα τρεις Σεπτέμβρη επιμένω στο αποκαλόκαιρο και πλέκω πεταλούδες λουλούδια και βραχιόλια για γνωστούς κι αγνωστους φίλους στο θορυβώδες απο τη λεωφόρο μπαλκόνι του δικού μου κλουβιού... και σας ζαλίζω αρκούντως με μυριες οσες μαλακιούλες μου έρχονται στο ανύπαρκτο μυαλό μου (εχω την υποψία ομως οτι τον στόκο τον γλιτωσα εγκαιρα) ελπίζοντας ότι τουλάχιστον ένα χαμόγελο από τουτο το σημερινό "τσουβάλι" θα το αλλιεύσετε και θα κρατήσει έστω και μερικά λεπτά της ώρας το μυαλό σας μακριά και σε σύννεφα όμορφα και τόπους υγειούς ζωής......

Καλημέρα σας.... απο την χωρα του ενταφιασμού κάθε δημοκρατικής έννοιας κι υποψίας ελεύθερης σκέψεως, τη χώρα των χαμένων αγώνων του απλού ανθρώπου, των ενεχειριασμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων και της εξαφανισης κάθε είδους κοινωνικού δικαίου και κοινωνικής υπόστασης τη χώρα οπου πωλείται κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και ανθρωπίνου θεμελιώδους δικαιώματος εναντι πινακίου φακής.... καλημέρα σας απο τη χωρα που γιορτάζει γενέθλια των μοντέρνων καταστροφέων της... ΟΛΕ παω να βρω εκείνον τον τρελλό μου να φαμε ρυζι στο πήλινο απο το γιαούρτι μας....

Χριστίνα Σαββατιανού 03-09-2012

πιθανόν το παραπάνω κειμενο να τροποποιηθεί ή να εμπλουτιστεί σε ανύποπτο χρόνο.... μπορεί ο Τρελλος μου να μου δωσει μερικές ακόμη καλές ιδέες.... :)