Δεν σε πιστεύω πια....Δεν σε ακολουθώ....
Δεν σε σέβομαι....
Δεν σου χαρίζω ουτε στιγμή...
Δεν σε υπακούω....
Δεν σε νοιάζομαι....
Δεν σε σκέφτομαι....
Δεν σε υπολογίζω....
Δεν θελω να ειμαι εκεί....
Δεν θέλω να σε σώσω....
Δεν θέλω να σε νιώσω....
Δεν θέλω να σε ακούσω....
Δεν θέλω να σε δω....
Δεν θέλω καν να σου σταθώ....
Δεν θέλω να σε βοηθήσω....
Δεν θέλω μες στον κόσμο τον ιδιο με σένανε να ζω....
γιατί εσύ δεν είσαι χρόνια τωρα στην ίδια κοινωνία των ανθρώπων που ονειρευομαι.... είσαι σε κόσμο αλλόκοτο δικό σου, σκοτεινό.... γιατί είσαι βάρος, βδέλλα, βδέλυγμα, και μου στερείς κι εμένα τη ζωή....
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΔΩ....
για κείνον τον συν-άνθρωπο που ξέχασε ή δεν αγάπησε ποτέ το "Συν", εκείνο που ανθρωπους όλους μας μας κανει....
Χριστίνα Σαββατιανού 3-03-2014
Και πολύ καλά κάνεις...που "δεν"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω!