Μεγαλώνουν τα όνειρα, μέσα σε ενήλικα μάτια...
Γίνονται οι ιππόκαμποι καράβια, και οι μονόκεροι μηχανές, που τρέχουν με ταχύτητες σκεψης σε δρόμους πλακόστρωτους με ελπίδας λέπια...
Συννεφα και σκουριά ορίζουν τις τροχιές τους, ανύποπτοι διαβάτες περνούν του ύπνου το κατώφλι και τανίζουν αρχαία μελη ξεδιάντροπα τοποθετημένα πανω τους...
Εκεί στου ύπνου τα σοκκάκια συναντιούνται ολα, τα πριν και τα μετά και γρατζουνάνε το σαρκίο της νυχτιάς, ποθοι μεράκια κι ανυπόταχτες ελπίδες περνούν και χάνονται....
Ξημερώνει.... Καληνύχτα....
Χριστίνα Σαββατιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....