Σκόρπιζε βίδες με χαλασμένες στροφές στο παγωμένο δρόμο, μη χαθεί... σε μια απάνεμη γωνιά που έστριψε παρέσυρε στο βήμα του ενα μικρό ΄τσαλακωμένο χαρτί... Έτσι χωρις αιτια αυτο του κινησε την περιέργεια και το πηρε στα χέρια του...
Ξεδιπλώθηκαν στα μάτια του λέξεις φουξια λέξεις πολλές δε πιστευε οτι χώραγαν τοσες λεξεις σε τουτο το μικρό χαρτάκι...
λέξεις ερωτευμένες, λέξεις θυμωμένες, λέξεις θυμίαμα σε βωμούς ξεχασμένους παλιούς...
Μια έντονη μυρωδιά από λεβάντα τον ζωντάνεψε... θυμήθηκε τα χέρια της και τη φρεσκάδα του κορμιού της... θυμήθηκε την εποχή που ζούσε....
Ένα ράγισμα στα μάτια ακολούθησε το χτύπο της καρδιάς...
Μια σταγόνα αλμυρή ξεστράτισε στο μαγουλο... την έκρυψε το ψιλοβρόχι... ευτυχώς!
συνέχισε να σκορπά τις βίδες εκεινες που κρατούσαν το νου του σταθερό και τη ψυχή τρομαγμένη....
ο παγωμένος δρομος δεχόταν τις σταγόνες των ματιών στο κορμί του και τις εκανε δικες του τοσο απλα τοσο αθόρυβα!
τσαλάκωσε ξανά το χαρτί και το θυσίασε στον άνεμο και στη βροχή...
έτσι για να μπορέσει να το ξαναβρεί κάποτε μπροστά του και να θυμηθεί ξανά το τότε... Τότε που ζούσε...
Χριστίνα Σαββατιανού / 11-10-2002
Έχω τόσα πράγματα που τρέχουν τελευταία, ώστε αυτό είναι το πρώτο που διάβασα μετά από καιρό... Βοήθησε το μέγεθος του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!!
Αν πάντως κρίνω απο το ποστ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ζούσε μόνο τότε, αλλά ζει ΑΚΟΜΑ!
Κλέαρχε καλημέρα :) να μην κουράζεσαι πολύ... πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ζητάει χρόνο, χώρο, στη ζωή μας, το θέμα είναι να δίνουμε στον εαυτό μας λίγες στιγμές χαλάρωσης, ακόμη και να χαζεύουμε, μου το χε πει ένας γιατρός αυτό πριν χρόνια, το μυαλό θέλει το χάζεμά του για να ναι λειτουργικό και υγιές χοχ, άλλο που δεν ήθελα εγώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήχεχ sigmataf.... δεν ξέρω είναι φανταστικό πρόσωπο, είναι από το παιχνίδι των λέξεων που παίζαμε με φίλους παλιότερα...
Ζω σημαίνει αναπνέω τρέφομαι και έχω λειτουργίες ή κάτι παραπάνω τελικά; αν τίποτε περισσότερο, τί μας κάνει τόσο διαφορετικους από τα ζώα, και γιατί δεν είμαστε εξ ίσου ευχαριστημένοι με τα βασικά όπως είναι αυτά... χμμμμ δεν ξέρω δεν ξέρω...
Υπέροχο! Ποιητικό! Αφήνει την φαντασία να ταξιδέψει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε!!!