Ιδέες συντηρημένες σε φορμόλη,
βρωμίζουν τον ήδη κορεσμένο από σκόνη διάφανου λούστρου αέρα...
θλιβερό τοπίο απλώνει ενα γύρο, μιμείται μεγαλεία...
η δύναμη ζαλίζει τα γαλουχημένα με υποταγή και γονυκλισίες μυαλά....
Μεθάει η λήθη, και χάνεται η αρχή...
Φτωχέ εσύ... ανεμοπάρθηκες και γελώ...
Καμικάζι ανένταχτε, αιρετικέ...
σε χρειαζεται η μέρα... σε χρειάζονται οι σκοτεινιές...
Μια γρατζουνισμένη από μάταιες σκέψεις ταμπέλα στριφογυρίζει...
Προσεχώς Νέος Κόσμος... Δοξάστε μας...
===============
Χαρισμένο σε έναν νέο φίλο που εκτιμώ ιδιαίτερα... ξέρει ποιος είναι και ίσως καποτε να το διαβάσει αυτό εδώ...
===============
κατι με κανει να θέλω να σιχτιρήσω πάλι αλλά κρατιέμαι...
κι αλλάζω πλανήτη, αέρα, νυχτιά και μέρα
===============
Χριστίνα Σαββατιανού - 15/06/2007
Ωραίο post. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα είσαι πολύ ευαίσθητο παιδί, μην υπολογίζεις τι λέει ο ένας κι ο άλλος εδώ μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνα δεν καταλαβαίνω γρι απ αυτά που γράφεις. Να αρχίσω να ανησυχώ? Τσουαβαλιάζεις τις λέξεις όλες μαζι και δεν βγαίνει νόημα... Εγώ φταίω?
Δείμο! πάντα νιώθω λίγο πιο ψηλή όταν βλέπω σχόλιό σου στη γωνιά μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήγιέ μου, δεν φταις εσύ μανούλα μου, φταιει ο κόσμος που ζουμε... δεν ειν τσουβαλιασμένες οι λέξεις παληκάρι μου, σιχτίρισμα ειναι ευγενικώτερο στην καθημερινότητά μας....
να προσέχεις τον εαυτό σου παληκάρι, κι όσο δεν καταλαβαινεις είσαι ασφαλής... όταν αρχίσεις να καταλαβαίνεις θα ανησυχήσω... αλλά ξέρεις ειμαι πάντα ενα βήμα παραδίπλα σου...
Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται αυτή η κοινωνία και κανέναν "αιρετικό" γιατί πια ακόμα και στις ιδέες και τα πιστεύω υπάρχει μια ομοιογένεια.Παντού υπάρχει μια υπόσχεση για αλλαγή και τελικά ο καθένας παίζει το ρόλο που του έχουν δώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο post.
ετσι έτσι μη-παρανοικό μου, αιρετικοί μάλλον θα μας σώσουν, ο αντίλογος σκάει, κι όχι η σύμφωνη γνωμη... θέλει τόλμη κι αρετή η ελευθερία λέγαν καποτε τώρα φοβάμαι δεν ξέρω τι θέλει, και ποια ελευθερία διαπραγματευόμαστε κι όλο αυτό με κάνει να φτύνω να οργίζομαι να θέλω να παρω τ'αρματα για εναν αγώνα μάταιο αλλά στο μυαλό μου άξιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το μόνο που νιώθω καλά και περήφανη, είναι που πέφτω πανω σε Α\"αιρετικούς" κι "αιρετικές" κι έτσι η ελπίδα ξυπνάει χουζούρικα μεν αλλά μένει εκεί... και χαζοκυτάει
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραξενουλι μου,γιατι εχεις χαθει εντελως?εγινε κατι?επισης εχει εξαφανιστει το καζουμακι...τι κανει? εχεισ νεα της?
ΑπάντησηΔιαγραφήκώστα δεν εχω χαθεί, απλά δεν υπάρχει κάτι να πω... κι όπως έλεγε η γιαγιά μου αν δεν εχεις να πεις κάτι σημαντικό καλύτερα να μην λες τίποτα, με την μοτοκουζι δεν επικοινωνώ ούτε με καποιον άλλον οπότε δεν μπορώ να ξέρω γιατί χάθηκαν ή τι κάνουν... περιμένω κι εγώ το περιβόητο κείμενο όπως κι εσύ να δουμε τι θα ειναι και αν θα με αντιπροσωπεύει ώστε να προσυπογράψω ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκώστα καλύτερα αυτή τη συζήτηση να τη μεταφέρουμε στο μεηλ, θα σβήσω τα σχετικά σχόλια από εδώ, δεν νομίζω ότι ειναι σχετικά με το μπλογκ αυτή τη στιγμή
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριμένω μεηλ σου σχετικό όμως
ευχαριστώ
παραξενουλι μου σου εχω στηλει e-mail.....α!μου στηλε και το καζουμακι e-mail.καλα ειναι αλλα τρεχει πολυ λογω δουλειας,γι'αυτο χαθηκε.....
ΑπάντησηΔιαγραφή