πόσο θα αντέχει το στόμα να μένει κλειστό;
πόσο τα χέρια θα αντέχουν να χαιδεύουν αντί να χτυπούν;
πόσο τα μάτια θα σφαλίζουν στον όλεθρο;
πόσο ακόμη θα δραπετεύεις της καταστροφής;
πόσο θα μας αντέξει τούτος ο κόσμος;
τα βλέπει η μέρα και κρύβεται....
με μια σημαία αμφίβολης προέλευσης
και νήματα σταθερών ινών...
Απαγορεύονται τα όνειρα...
μας χαλούν την ΤΑΞΗ...
Εγγυημένες αξίες
Εντός...
-------------
το άλλο με τον Μπόμπο το ξέρετε;
Χριστίνα Σαββατιανού - 22/09/2007
Υ.Γ. όλα μαζί με πιάσαν τα ανάποδά μου... και μονολογώ για να μη βρίσω
φιλάω το χερί σου καλή μου γυναίκα. Να είσαι πάντα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήόλοι καλά να είμαστε Σπυρο μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή