Γωνιές κρυφές, σκιές ποτισμένες, κοιμάσαι ξυπνάς, κι ακόμη εκεί...
Δεμένος με σκοινί σκληρό, της κάθε μέρας τη ρουτίνα... δεμένος με υποψίες για αύριο θολά μα ευχάριστα...
Σκιά το θέλω, σκιά το πρέπει, ανάμεσά τους χάνεσαι σκορπάς...
Κι αν πεις ανάσα να πάρεις θεός πουθενά, ουρανός βαρύς... σκιές παντού στο άδικο βιός σου... σκιές φιμωμένες με μύρια καρφιά....
Κι αν κάνεις πως πας να ξεφύγεις, βαρύς πέφτει ο κόσμος στους ώμους απάνω, δεν πας πουθενά....
Οι μέρες κι οι νύχτες, λουφάζουν με φόβο, σιωπούν κι αποφεύγουν αλήθειες να δουν...
μικρός ακροβάτης βουτάς στην παλαίστρα, ελπίζεις στη νίκη, μα ξέρεις, ξέρεις ναι, θα χαθείς...
περνάει η ώρα, αλαργεύει ο χρόνος, φορτώνει ρυτίδες, φορτώνει και σκόνη, γερμένοι οι ώμοι, αδειάζει η ψυχή σου, περνάει η ωρα, κι εσύ την κοιτάς....
Φτωχέ ταξιδιώτη, δεν σε λυπάμαι, αφήνεις τις λέξεις σαν ναναι νερό, να χάσουν τα χείλη, να χάσουν τη σκέψη, αφήνεις τους άλλους και πας στο κενό....
Γωνιές σκονισμένες, γωνιές μυστικές, της τρέλλας μου η όψη, ξυπνάει ξανά, φωνάζει χορεύει, παιδιά αγκαλιάζει, πεντόβολα παίζει, χορεύει γελά...
Του κόσμου τους δρόμους, εγώ τους φοβάμαι σαν το κενό σου περιδιαβαίνει, σαν σπαει την πετρα και στρώνει χαλιά, σε φάτσες γδαρμένες του κόσμου τα πάθη, σε πρόσωπα μύρια χωρίς μια ματιά....
Του κόσμου τους δρόμους, τους τρέμω σου λέω, δεν θέλω εκεί εξω να βγω να χαθώ, γιατί εισαι μεσα μικρέ κακομοίρη, και κρύβεις το φθόνο, και τοσο κακό....
Λιβάδια και κάμπους θα τρεξω να αδράξω, της φύσης τους ήχους και τις μυρωδιές κρυφά θα αγκαλιάσω, της μερας σου το αγνάντι να μη συναντήσω, να μη σε γνωρίσω, και να σου κρυφτώ....
Ο κόσμος ετούτος δεν μας χωράει... εσύ στις γωνιές του, στις απλες του εγώ, συντροφιά ο τρελλός μου, φωνάζει και γράφει, τις σκορπιες τις λέξεις τραγούδια τις κανει, τις κάνει εικόνες με χρώμα ξανθό... τις κανει και χάδια, αγκαλιές φλογισμένες, τις κάνει λουλούδια πουλιών συντροφιές....
Ο κοσμος ετούτος μικρούλης μου μοιάζει σαν τον τρελλό μου κρυφά συναντώ, μα όταν σε βλέπω πολύ με τρομάζει, και κλέινω την πόρτα, σφαλίζω τη σκέψη, ψυχή ατσαλώνω και κλείνω τα ματια, αλλού, μακριά σου να φύγω, ανάσες να παιρνω και να ονειρευτώ...
Χριστίνα Σαββατιανού ( 16-04-2009 )
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία και χαμόγελο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε πολλοί σ'αυτές τις σκοτεινές και σκονισμένες γωνιές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα σου ευχηθώ καλό Πάσχα γιατί δεν το πιστεύω. Ευχομαι να είσαι καλά, γλυκιά Χριστίνα, να έχεις υγεία, δύναμη κι αγάπη...
Μείζον δε τούτων η αγάπη!
χαμόγελα παιδιά, έστω και χωρίς λόγο, μπας και μας πουν τρελλούς... Πασχα γιορτές αναστάσεις καποιων μακρινών θεών... ελπίδες θολές δεν ξέρω τι πιστεύω πια, μόνο το χαμόγελο που βγαίνει απ την καρδιά, και εκείνη την αγάπη, που μας φέρνει κοντά, εκείνη την αγάπη της ψυχής, που τα αγνά συντηρεί και κανακεύει...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα ειστε καλά παιδιά
Ευχαριστώ από καρδιάς