φύλλα κλεει το καλοκαιρι να καλοπιάσει της γης τα εγκατα να καρπίσουν κλαδιά....
στις αλυκές γίνηκε κραυγή, τριγμός του ήλιου το ξεψύχισμα....
κι εσύ κυκλοφορεις αγκαλιά με το φωσφοριζέ σου κράνος και γιομίζεις τους δρόμους χαμογελαστες ανάσες δοξάζοντας της νιότης τη φρεσκάδα....
πόσο αγαπώ αυτές τις ανάσες σου!!!
Χριστίνα Σαββατιανού / 03-09-2002
Δώσε μου λίγες λέξεις... (λεξοπαίχνιδο)
Ανάσες μυρωδάτες, άγουρης νιότης ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαρδένια θαρρώ πως μυρίζουν ...
Δυο τρεις λέξεις φτάνει για να σε γεμίσουν εικόνες και συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. συνεχίζω να δίνω λέξεις σε όσους μ’ αρέσει το γράψιμό τους σειρά είχε τώρα η Foulianna.
μου αρέσει κι η φουλιάνα... τη διαβάζω έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείτε να φανταστείτε παιδιά, πόσο χάρηκα που βρήκα τα μπλογκς... ναναι καλά ο φίλος ο καιρός που με ενημέρωσε για το δικό του και βρήκα το δρόμο για τόσους ανθρώπους που θεωρώ κάπου συγγενείς μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή