Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η Αλεξάνδρα το παληκάρι

Απρίλης του 48 ή εκεί γύρω κάπου, ήταν και η Αλεξάνδρα μικρό κοριτσι τότε έπαιρνε στο κατόπι τα μπουλούκια των τσιγγάνων που πέρναγαν ...

20 Μαρ 2007

ΓΙΑΤΙ;;; (από τα παλιά)





Κόσμοι όμορφοι, πλασμένοι από γυαλί και πρόστυχους ήχους με στοιχιώνουν.

Ζητάω βοήθεια μέσα από βαθειά σκουρόχρωμα νερά, για ν΄ αποφύγω τα κοφτερά σαγόνια των σαρκοφάγων που έρπουν ύπουλα και απειλητικά όλο και πιό κοντά μου.

Χρώματα που χάνουν την υφή τους και κείνο το κρυφό τους νόημα, μπερδεύουν τις κινήσεις, τις πράξεις μου.

Παράξενες φιγούρες με προσπερνούν και κοροϊδευτικά κοιτούν τις αδυναμίες και τους φόβους μου.

Θόρυβος δυνατός έρχεται να ταράξει τις ησυχασμένες σκέψεις μου. Με κόπο πολύ φυλάω τα μάτια, μην με τυφλώσουν οι γλοιώδεις αστραπές τούτης της μακάβριας καταιγίδας που ξεσπά ξανά και ξανά στον ρυτιδιασμένο απ΄ τα γιατί, ουρανό μου.

Κουράζει η ζωή, είναι αλήθεια και η κούραση ετούτη με τρομάζει.

Χαμένα χρόνια, χαμένοι κόποι χωρίς χαμόγελα και ευτυχίες, αγάπες απατηλές, ψεύτικες περνούν σαν ταινία από μπροστά μου και καίνε τα μάτια σε φλόγες από ματαιότητα και μοναξιά φτιαγμένες.

Άραγε θ΄ αποκτήσω ποτέ κάτι περισσότερο από αναμνήσεις και χαμένα όνειρα;

Οι καρδιές γιατί είναι τόσο άδειες και δισταχτικές;

«Πρέπει να φιλιώσεις με τον εαυτό σου», μου είπαν κάποιοι. Μα ποιά είναι η φιλία θαρρώ πως δεν γνωρίζω, και δύσκολα θα βρώ εκείνο που τη θωριά του δεν την ξέρω.

Κάποιες υποψίες της μορφής αυτής έχω μονάχα, μα ίσως είναι κι αυτές ψεύτικες κι απατηλές.

Δεν ξέρω. Λύτρωση στο σκοτάδι δεν μπορώ να βρώ. Το φώς πάλι είναι τόσο μακρινό που να το φτάσω δεν μπορώ.

Κάπου κάπου, μια αχτιδίτσα ελπίδας έρχεται να ταράξει την τόσο εύθραυστη κι επικίνδυνη ισορροπία μου. Αυτή η μικρούλα αχτίδα έρχεται και φεύγει, παίζει τρελλά παιχνίδια με τις αισθήσεις και στέλνει ηδονικά μυνήματα στο κορμί μου. Τρελλός και ξέφρενος χορός αρχίζει. Χορευτές όλες οι ίνες, όλα τα κύτταρα, όλο το είναι μου.

Θέλω να ζήσω και δεν μ΄ αφήνουν.

Θέλω ν΄ αγαπήσω και παγώνουν την καρδιά μου.

Θέλω να φωνάξω και φυλακίζουν την φωνή μου.

Θέλω να χορέψω και αλυσοδένουν τα πόδια μου.

Θέλω να νιώσω και κόβουν κομμάτια τα αισθήματά μου να μην τα βάλω σε τάξη.

Θέλω ν΄ αγγίξω και σχίζουν τα χέρια μου.

Θέλω να χαρώ και ληστεύουν τα χαμόγελά μου.

Θέλω ν΄ αγαπηθώ και με καταδικάζουν σε μοναξιά.

Θέλω να δημιουργήσω και μου στερούν τις ευκαιρίες θυσία στους τύπους.

Θέλω να κλάψω και μου στεγνώνουν το δάκρυ.

Θέλω να γεννήσω και το κορμί μου στέρφο κάνουν.

Θέλω να πετάξω και κλέβουν καψαλίζουν τα φτερά μου.

Θέλω να φύγω απ΄ εδώ κι όλες οι πόρτες μου κλειστές.

Θέλω να θέλω και μου στερούν τη βούληση με νόμους.

Θέλω να σκεφτώ και τις ιδέες μου απομονώνουν αντιγράφουν.

Θέλω να γράψω και μου τελειώνουν το χαρτί μου.



HΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡAΨΩ ΚΙ ΑΛΛΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΟ ΧΡΌΝΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ;

Χριστίνα Σαββατιανού / 1986

Υ.Γ. το παραπάνω κείμενο έχει καταχωρηθεί κατά λάθος σε δύο δικτυακούς τόπους σε άλλο όνομα και το είδα σήμερα... να προσέχετε ιδιαίτερα στις ιδιότητες των κειμένων κατά την αποθήκευση να αναγράφεται το όνομά σας, όσοι γράφετε και στέλνετε κείμενά σας σε αρχεία του word από διάφορους υπολογιστές, για να αποφεύγονται τέτοια λάθη... ή και απώλεια πνευματικής σας εργασίας

5 σχόλια:

  1. Χαιρομαι, που σε εκλεψα Χριστινα!!!!

    Αυτο μονο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. να σου πω την αλήθεια, κι εγώ, αν και από παιδί έγραφα για μένα, έτσι εγωιστικά, ψυχοθεραπευτικά, τα τελευταία χρόνια, που μεγαλώνω παράξενα, νιώθω ότι με τις λεξούλες όσο άκομψες κι αν μου βγαινουν, (δεν θεωρώ ευατόν λογοτέχνη ή σπουδαίο ποιητή επ ουδενί, άλλωστε εχω τόσους πολλούς ποιητάδες και συγγραφείς που θαυμάζω...) οτι ενδόμυχα έστω προσπαθώ να επικοινωνήσω κάτι... δεν έχω βρει τι, μερικές φορές μοιάζει με οργή, για όλα εκείνα τα άξια που χάσαμε ως είδος, ή που μου μάθανε παιδί όταν ήμουν πως ειναι όμορφο να τα κουβαλώ... άλλοτε παλι προσπαθώ να επικοινωνήσω αισιοδοξία, κι ας με λέν όσοι με ξέρουν καλά εντρελώς απαισιόδοξη... κι άλλοτε παλι έτσι απλά εναν διάλογο με μάτια να κάνω, όχι απαραίτητα να εκμαιεύσω συμφωνία, (προτιμώ τη διαφωνία, με κανει καλύτερη)

    σε ευχαριστώ για την επίσκεψη λου, θαρρώ πως βρήκα μια νέα φίλη σε σένα, έστω και φτιαγμένη με γράμματα και πίξελς, κάπου εκεί έξω υπάρχεις και με σάρκα οστά ψυχή και νόηση κι αυτό ειναι καλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ''με γράμματα και πίξελς''
    την ωρα που εφτιαχνα την αναρτηση κατα τις μια, μεσημεριανη...καποιο μεηλ απο εναν αγνωστο μου ετεινε χειρα βοηθειας να κλεψω την Eurobank....αποκαλουμενος Αναρχικος Τραπεζιτης.....και ξανα και τουμπαλιν....μια ιδιαιτερα γοητευτικη ανταλλαγη μυνηματων.
    ''με γράμματα και πίξελς''...κερδιζω σιγα σιγα, τη διαλυμενη μου αυτοπεποιθηση....σε εναν κοσμο Χριστινα....οπου
    ''Θέλω να γράψω και μου τελειώνουν το χαρτί μου.''
    εκει χτυπησες εσυ....εκει συγκινηθηκα, κι ας μην διανυω κι εγω την προτερη τη νιοτη.
    και οταν διαβαζω το σχολιο λογοτεχνημα, οπου ηθελημενα αποκαλεις ευατον ''εντρελώς απαισιόδοξη...''....με πλυμηριζει η επαρση μιας μεγαλης κλοπης.
    Ειμαι περηφανη, που σε εκλεψα, Χριστινα....ακομη και
    ''με γράμματα και πίξελς''
    την εχεις κανει τη ζημια.
    Απο τις λιγες φορες που κλεβω, και δεν την ψυθιριζω τη συγνωμη......ισως γιατι σαν ''θυμα'' με κατακερματισες, καλωσοριζοντας την αλλαζονικη μου ταπεινοτητα!
    Σ' ευχαριστω

    Αυτο μονο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όσο πιο ειλικρινές μπορεί να ειναι ενα πίξελ, ΚΟΚΚΙΝΙΣΑ

    μα τω θεώ... δεν θεώρησα ποτέ περισσότερες από κυριολεκτικά δυο λέξεις μου σημαντικές, εκείνο το ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ με το οποίο υπογράφω από δω κι απο κει...

    να σαι καλά, έρχεσαι και τονώνεις καποια στιγμή, που χρειάζεται τόνωση κυρίως ηθική... δύσκολη η γαμημένη η ζωή που ζούμε, και μερικές φορές οι κλέφτες μας ειναι οι καλύτεροι φιλοι και άγγελοί μας...

    σε ευχαριστώ... μέσα απ την ψυχή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ''Δυνατος ειναι εκεινος ο ανθρωπος, που φτανει η παραμικρη λαβωματια να τον εξολοθρεψει''
    ειπε καποτε ο Νιτσε....

    Και εισαι,και ειμαι πολυ δυνατες....

    Καλο σου βραδυ....Παραξενη Πενα.....σε χρειαζομουνα....και το ξερεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....

Σελίδες

Ετικέτες

τα δικά μου (326) περιβάλλον (91) writting (67) Greece (57) poetry (50) χρήσιμα (39) χαμόγελα (38) video (37) κοινωνία (35) φωτογραφία (32) health (30) environment (24) phtography (24) εθελοντισμός (24) υγεία (23) music (20) people (20) blogging (14) stories (14) children (13) παιδά (13) computers (12) information (11) μπλογκοπαίχνιδα (11) doctor (10) πολιτισμός (10) συνταγές (10) χιούμορ (10) medicine (9) ελλάδα (9) μουσική (9) activism (8) world (8) οι συνταγές της κρίσης (8) goverment (7) rights (7) safety (6) services (6) Πάρνηθα (6) γκρίνιες (6) εκθέσεις (6) ποίηση (6) Επιστήμη (5) amalia (4) earth (4) technology (4) Αναδάσωση (4) αηδιούλες (4) αρθρογραφία απο ιντερνετ (4) γιατρός (4) πολιτική (4) πρωτβουλίες (4) σοφά λόγια (4) emergency (3) theatre (3) Εναλλακτική οικονομία (3) εκδηλώσεις (3) εκθεσεις (3) με ενδιαφέρουν (3) φύση (3) χορός (3) ψυχαγωγία (3) economy (2) games puzles (2) είπαν (2) εκδόσεις (2) ελεύθερος χρόνος (2) κόσμος (2) νομικά θέματα (2) συναντήσεις (2) τεχνολογία (2) DVD (1) Greek movie (1) amber alert (1) dance (1) documentary (1) down syndrom (1) facebook (1) first aid (1) funny (1) internet security (1) nature (1) privacy (1) protest (1) radio (1) ΕΜ (1) ΧΡ (1) απορίες (1) απόκριες (1) αστικά τοπία (1) βιβλιο - e-book (1) διάστημα (1) διαβάζω (1) εναλλκτική ζωή (1) ενεργοί μικροοργανισμοί (1) εφημερίδες (1) ζωγραφική (1) θέατρο (1) καλομηνιάσματα (1) κινηματογράφος (1) παράξενα (1) παραδοξόνιο (1) παραμύθια (1) παραξενα chemtrails (1) παρατηρώ (1) πειραματα (1) περιοδικά (1) τεχνες (1) της γειτονιάς.... (1) φακελλάκι (1) ψάχνω (1)