Τρεισίμιση λεπτά δημοσιότητας... αναγνώριση, ευκαιρία να κάνει εντύπωση! ευκαιρία να μιλήσει...
Μετά σιωπή, κλείνει η κουρτίνα και μένει εκεί, μόνος, με την αναμασημένη ιδέα που του φορτώσαν, τοτε που ήταν παιδί... με αυτή που μυρηκάζει σαράντα χρόνια τώρα...
Τρεισίμιση λεπτά ήταν σπουδαίος, τον βλέπαν όλοι, ξεστόμισε μια θορυβώδικη γνώμη, μαζί με τους υπόλοιπους που αλυχτούσαν σαν μανιασμένα σκυλιά, αν τον άκουσε κάποιος θα νιώσει καλά...
τρεισίμιση λεπτά, όλη η ζωή του...
Σκέψεις που σκούριασαν απ της αναμονής την υγρασία, καλοραμένα ρούχα που τσαλακώθηκαν μέσα στα χρόνια, και λίγη πούδρα να μη γυαλίζει ο ιδρώτας, όλη η ζωή για αυτά τα τρεισίμιση λεπτά...
Πόσο λίγα ήταν τελικά....
Μόνο τρεισίμιση λεπτά... κι όμως χώρεσε μέσα τους, πόσο μικρός ήταν!
Χριστίνα Σαββατιανού / 18-03-2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....