παράξενο φεγγάρι τούτο δω,
έφερε κίνδυνο μεγάλο, και του θανάτου μυρωδιά στη γειτονίτσα μας....
παιδιά μαχαιρώνουν την αγάπη των γονιών τους, σκούζουν εξαρτήσεις φτύνουν τα πάθη της κοινωνίας, και την ανημπόρια της... αργοπεθαίνουν, λυπάμαι....
γονιοί, ματώνουν και σκληραίνουν, και χαράζεται η σκληράδα από το αίμα, μα λένε όχι, μήπως της ζωής την τελευταία ελπίδα αποσώσουν... διστάζω...
κι εγώ θεατής δυστυχής, αδύναμος κοιτώ, τρομάζω, μαριονέτες θέλω να γίνουν, να τους παίξω όπως θέλω εγώ, να διώξω το θόρυβο, τον κίνδυνο, τα πάθη, το αίμα και τη πέτρα... πονάω...
να φτιάξω τούτες τις μέρες, τη γειτονίτσα τη παλιά που θυμάμαι από παιδί, που όλοι μαζί γιορτάζαμε, χωρίς πόνους, χωρίς τα συμπτώματα της φθισικής μας εποχής... και γελάγαμε πολύ, χορεύαμε, κρατιόμασταν χέρι χέρι, νιώθαμε σιγουριά, ασφάλεια - μαζί...
Εσύ πλάστη που μας σκάρωσες, σήκωσε τα λάθη μας έστω για τούτη τη βδομάδα, και πάρε τα νήματα στα χέρια σου, να γινει η γειτονίτσα τούτη όπως παλιά, και τη μέρα της γιορτής χωρίς εφιάλτες να τη βγάλουμε μαζί....
παράξενο φεγγάρι τούτο δω, με τρομάζει... απόψε δεν θα κοιμηθώ, θα του τραγουδάω μήπως και γλυκάνει και ξορκιστεί το κακό...
θα του πετάξω και γιασεμιά που βιάστηκαν να ανθίσουν κι ενα κλαράκι απήγανο να σκιάξει τα παγανά... και θα του τραγουδάω πολύ, όλα τα τραγούδια του κόσμου, μέχρι να το φιλήσει ο ήλιος να μερέψει...
Χριστίνα Σαββατιανού / 03-04-2007
==========================
Διαβάστε κι εδώ....
Εναντίον των υποκαταστάτων
οι ανθρωποθυσίες των ουσιοεξαρτημένων ΙΙ (επανένταξη & πρόληψη)
οι ανθρωποθυσίες των ουσιοεξαρτημένων Ι
Ιδιωτικοποίηση του ΟΚΑΝΑ;
Ναρκωτικά=Θάνατος.mp3 [ένα κοινωνικό μήνυμα του arxediamedia]
Οι μοναχικές φωνές, όταν έχουν πράγματα να πουν, ακούγονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτή η φωνή που απευθύνεται στο παράξενο φεγγάρι, επειδή κατάγεται από σπαραγμό, είναι δυνατή και καθαρή.
αχ τσαλίμι μου μακάρι ναναι έτσι, και να ακούει κι ο πλάστης και τα φεγγάρια...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό Πάσχα φίλε μου να χουμε όλοι...
Κοιτάς πάνω, βαθιές ανάσες, κοιτάς τη νύχτα, κοιτας μακριά εκει που δεν βλέπεις, προσπαθείς να διακρίνεις κάποιο φως ελπίδας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε σπίθα φαίνεται πολύ στο σκοτάδι, περιμένεις να τη δεις....
Αραγε θα αλλάξει κάτι απόψε ;
Θα λογικευτούν τα μυαλά ;
Θα ανθίσει κατι όμορφο ;
Θα μπορέσουμε να χαμογελάμε ξανά ;
Αυτο θα ειναι το καλύτερο τρόπαιο !!!
Το χαμόγελό μας.
Πολύ δυνατό, πολύ ωραίο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυσσώρευσες μέσα σε λίγες γραμμές, τόσες σκέψεις και συναισθήματα που σε απασχολούν (και μένα άσχετα αν δεν έχω εκφραστεί) για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.
Υπέροχο!
να στε καλά παιδιά, είναι από κείνα τα κείμενα που δεν τα πολυσκέφτομαι ούτε καν τα ξανακοιτώ για ορθογραφικά λάθη, έτσι σαν μια ευχή για κάτι καλύτερο, για τα χαμόγελα μας, και την υπεροχή της Ανθρωπινης φύσης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση να χουμε όλοι, και καλά μυαλά στον πλανήτη (που λεγε η γιαγιά μου)
κι όχι της δύσοσμης πραγματικότητας που χουμε καταφέρει μέχρι τώρα να σκαρώσουμε... ουφ
ΑπάντησηΔιαγραφή