Δεν ξέρω από κανόνες, αγκαλιάζω μια "λογική", εκείνη που μου ψιθυρίζει ότι ότι ειναι καλό για τον γείτονα δεν μπορεί καλό θα ναι και για σένα.... Δεν πετάω τα σκουπίδια στη δική σου αυλή, στη δική μου τα πετάω... δεν φτύνω στον δικό σου τον καθρέφτη, στον δικό μου φτύνω...
Ανθρωπος ειμαι ακόμη, υπάρχουν στιγμές που παρασύρομαι, μπαινω στο δικό σου παιχνιδι και το μετανοιώνω, ακυρώνω τις προθέσεις μου, ακυρώνω τις προσπάθειές μου οταν σε ακολουθώ αυθόρμητα... μετά το μετανοιώνω... ψάχνω άλλο παιχνίδι, λιγότερο δικό σου, πιότερο δικό μου... να μη σε πονέσω, να μην πονέσω....
Ο ενθουσιασμός μου συχνά τροχοπέδη, ακυρώνει την ανιδιοτέλειά μου, τρέφει τον εγωισμό μου... φοβάμαι και ζαρώνω... για τώρα, για αύριο, για μένα, για σένα... Ξυπνάω γρήγορα ευτυχώς... και ξαναμπαινω στον κόσμο μου όπου υπάρχεις εσύ κι εγώ σε ένα... οπου υπάρχει το όλο για το ένα, κι όχι ανάποδα...
Έτσι ειμαι εγώ κι όποιος μου το συγχωρεί ευχαριστώ, όποιος όχι και πάλι ευχαριστώ... το ιδιο δικαιωμα ειναι η ίδια υποχρέωση....
Συχνά ονειρεύομαι και δεν το θέλω, συχνά ελπίζω και δεν το θέλω... αλλά ανθρωπος ειμαι τι άλλο να κάνω... συχνά οργίζομαι και το θέλω... τότε εξανθρωπίζομαι διπλά είναι σπουδαίο όταν συμβαίνει...
Να το τροφοδοτώ δεν ξέρω πως, αλλά αναλαμβάνει τις στιγμές της λήθης ο "άλλος κόσμος" εκείνη η κόλαση, κι εκείνος ο παράδεισος... το ένα ποδι εδώ το άλλο εκεί... προκρούστης γίνεται, με τανίζει και την άλλη στιγμή με ατσαλώνει... τύχη ειναι η "όραση" τύχη κι η "ακοή"
Προσπαθώ να πορευτώ οπως κι εσύ, θέλω να υπάρξω και πάλι τις στιγμές που με πληγώνει ο "αλλος κόσμος" θελω να χαθώ... καμαρώνω, ντρέπομαι, αέναος κύκλος... και καταλήγω οργισμένη πάλι, να ψάχνω τη συνέχεια μου... να φυσάω δυνατά να φυγει η ομίχλη που μου κρύβει το μονοπάτι το γραμμένο...
Κι αναρρωτιέμαι... Υπάρχει τίποτα ΚΟΙΝΟ στο κόσμο τούτο που ορίστηκα να ζω???
Χριστίνα Σαββατιανού - 8-06-2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....