Τακτοποίησα τα τσίγκινα φαναράκια μου δίπλα στη γλάστρα με τις ορτανσίες... πότε άραγε θα ξαναλουλουδιάσουν...
Μια ηλιαχτίδα αρπάζω απεγνωσμένα και τη σέρνω πίσω μου τη μέρα να στολίσω και τα πρίσματα των ματιών...
Όταν χαράζει είμαι πάντα αλλού... όταν νυχτώνει μονάχα είμαι συνεπής...
Η ηλιαχτίδα δεν αντιστέκεται... κυλάει ευχάριστα πίσω μου... το φως δε βλέπω μονάχα τη στιγμούλα που τα σιδερένια πουλιά θα παίρνουν την ανάσα της ψυχής μου μακριά... σε άλλη γωνιά του κόσμου να φωλιάσει μαζί με ένα ατίθασο τσουλούφι και δυο δροσάτες γκριμάτσες...
Το χμ το ίσως το γιατί... φυλακίζουν άλλη μια φορά το θέλω... ευτυχώς του ζύθου η ζάλη λύνει τα χέρια τα αφήνει να ταξιδέψουν στα μαλλιά στις άκρες του λαιμού...
Τί ειναι εκείνο αλήθεια που αντιστέκεται στη φύση? Ο φόβος της παραδοχής? η δύναμη των χεριών που αναζητούν αγγίγματα?
ή το τικ τακ του ρολογιού που χάσματα γεμίζει τη μέρα?
Τραβώ την ηλιαχτίδα απ τα μαλλιά τα ξέπλεκα... κάποτε θα ταξιδέψω μαζί της να βρεθώ εκεί που αρμόζει στις ηλιαχτίδες... εκεί που η μόνη πίεση είναι εκείνη του ύπνου που σταματά στου ονείρου την γωνιά να ξαποστάσει το μυαλό...
εκεί που όλα γίνονται ένα.. Ένα υπέροχο, ένα γιομάτο μυρωδιές από ζωντανά κύτταρα και ελπίδες κι ομορφιά... ένα, πλουμισμένο με αγκαλιές και λουλούδια και στιγμές που ο νους αγγίζει τα σύννεφα προσπαθώντας να σου χαμογελάσει...
Η μέρα περνάει γρήγορα κι αύριο θα έχει συννεφιά... Μη πας ποτέ πολύ μακριά θα φοβηθώ... μην έρθεις ποτέ πολύ κοντά θα λιώσω... μην χαθείς ποτέ θα χαθώ στην αναζήτηση... μη βρεθείς ποτέ θα τρελλαθώ από την ομορφιά...
μόνο στο κύμα να ομοιάσεις που ειναι και δεν είναι... που αγγίζει και χάνεται που δροσίζει και καίει στην εξάχνωσή του... μόνο στον ουρανό να ομοιάσεις που ειναι πάντα εδώ και τόσο μακριά όσο και η ψυχή που κουβαλώ μέσα μου...
μόνο στη πνοή του ανέμου να ομοιάσεις που δεν φοβάται να χαρίσει ανάσες δε κουράζεται.... μόνο στο γιασεμί να ομοιάσεις που σκορπάει χαρούμενες λευκές μυρωδιές ένα γύρο στην αυλή...
μόνο στο μεγαλείο σου να αφεθείς στη γλυκειά μοναδικότητά σου, για να λάμψει η μέρα του κόσμου γύρω σου... παντού... καλημέρα
Χριστίνα Σαββατιανού - (απ τα παλιά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....