νοικιασμένες θέσεις... με την ώρα με το χρόνο, άντε ίσα όσο κρατάει ένα σόι στη ζωή.... σε τούτο το τσίρκο που ολο σκοντάφτει... ποιος θα προλάβει το θαυμα να δει;...
νοικιασμένες σκέψεις, με το σώμα με τη γεύση άντε ίσα οσο κρατάει ενα ποτήρι κρασί... σε τούτη τη ζήση που όλο χαζεύει... ποιος θα προκάμει το κόλπο να βρει;
Χριστίνα Σαββατιανού (2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....