2011-2012 τι να ευχηθώ που ναναι εφικτό?

όλα εκείνα που μυστικά εύχομαι, για μένα και για όλους, δε τα καρφιτσώνω σε ελπίδες πάνω, οι ελπίδες χρώμα αχνό έχουν στα μάτια μου τα κουρασμένα, τα ράβω σε πίστης επάνω μουσαμά, για να μένουν εκεί μέχρι να γίνονται αληθινά ένα προς ένα, δύσκολο ή απλό, και σε ένα θέλω τα παραχώνω όλα μαζί σφιχτά σα γροθιά, σε ένα θέλω δυνατό, πεισματάρικο και άγριο σαν  παιδική πεθυμιά, μόνο τότε μπορώ να ελπίσω.... πιστεύω λοιπόν ότι τη νέα χρονιά θα τα καταφέρουμε καλύτερα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ με τρόπο ανέλπιστο κι απίστευτο.... :)

Καλή Χρονιά με θέλω τόσο ισχυρό που το όνειρο κι ελπίδα δεν θα έχουν επιλογές παρά μόνο να βγουνε αληθινά.... 

Χριστίνα Σαββατιανού - 31-12-2011 

BunkerRoy - Μαθαίνοντας από το ξυπόλητο κίνημα

36..... Θολή Δευτέρα... ταξιδάκι μακρινό πριν ξεκινήσεις κανεις.....

κοιτα στα μάτια τα παιδιά, κλεισε την τηλεόραση τα ραδιόφωνα τις εφημερίδες, πετα τους λογαριασμούς απο το παράθυρο και κοιτα στα μάτια τα παιδιά, εκεί θα δεις τι αξίζει, εκεί θα βρεις τις λύσεις, ακου τι λένε τα παιδιά, μιλα μαζί τους μη τα προσπερνάς... ακου και νιωσε τα παιδιά, εκείνα ξέρουν πιο καλά πιστεψέ τα ακόμη κι αν σου πουν ότι ειδαν ξωτικά και τερατα και αγγέλους ροζ και ριγωτούς... αλήθεια λένε, μονο αλήθεια λένε τα παιδιά, δεν ξέρουν κάτι άλλο.... κλεισε απ έξω ολη τη βρωμιά και κράτα στα ματια στο μυαλό στη σκέψη στη ψυχή μια παιδική κουβέντα μια μικρή καρδιά που γρήγορα χτυπά, και τη ζωή στα χερια της κρατάει.... ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ολους αυτούς που ψέμματα σου λένε, ξέχασαν πως υπάρχουνε παιδιά θηρία γίναν βλοσυρά, και μονο θανατο και βρωμικη ζωή ξερουν να ζουνε.... κοίτα στα μάτια τα παιδιά κι αν χρειαστεί δώσε τα πάντα για μια δική τους χαρούμενη ματιά, κι ολους τους άλλους ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ να χαρείς ψέμματα λένε.... (Χριστίνα Σαββατιανού 12-12-2011)

Για κάποια αγγελούδια που τα αγάπησε περίσσεια ο Θεός και τα πήρε κοντά του νωρίς πολύ πολύ νωρίς....




το παιδί, αυτό το παιδί σαν γεννηθεί να το φυλάξεις με τη ψυχή με τη ζωή σου, μονο το παιδί ειναι ελπίδα, κι αν γλιτώσει αυτό τοτε θα εχεις κι εσύ σωθεί.... φυλαξε λοιπόν ολους τους μικρούς αγγέλους που εχεις στη ζωή σου δικούς σου ή ξένους... δεν ειναι κανένα παιδί ξένο, ολα δικά μας τα παιδιά ολη η αγάπη δική μας...

οι Αγνωστοι στους δρόμους....

κι ύστερα θα σου πουν για αναρχικούς, θα τους αποκαλέσουν κωλόπαιδα που σπανε και καίνε θα σου πούνε πως ειναι βάνδαλοι πρεζάκηδες ή και μετανάστες που δεν σέβονται τίποτε, ούτε τον κόπο και τον ιδρώτα σου, και που σε υποχρεώνουν να πληρώνεις τις ζημιές που προξενούν...

θα μαζεψουν απο το δρομο κανα δυο αθώα παιδιά που μεσα στην ατυχία τους θα βρεθούν να περνούν απο εκεί την ώρα του χαμού οπως ο ανηψιός της φιλης μου Ελένης, και θα τους ονομάσουν τρομοκράτες και ταραχοποιούς, θα σου πούνε πως είναι επικίνδυνοι αυτοί οι μικροί φτωχοδιάβολοι που βρέθηκαν στο δρόμο λάθος ωρα, και θα σε κάνουν να τους μισήσεις σαν ναναι οι εχθροί, κι ας είναι τα παιδιά σου....

έπειτα θα τους προσάγουν θα τους κλεισουν φυλακή για να κρατήσουν άλλους νέους σε κουκούλια φόβου κλεισμένους, έτσι αναίτια για να δικαιολογήσουν την επώνυμη ανωνυμία τη δική τους και να ρίξουν στάχτη στα μάτια εκείνων που τολμούν να αναγνωρίσουν τους γνωστούς στους δρόμους....

κι ύστερα οι άρχοντες, θα θυσιάσουν κι αλλα παιδιά και γερους κι ανάπηρους πολλούς στο βωμό της ανομίας τους... κι εσύ θα πιστεύεις εκείνο που θα σερβίρει επίσημα η τηλεόρασή τους...

θα ακους μεγαλόστομους υποκριτές που υποστηρίζουν πως σε ενημερώνουν, να λένε φτανει πια στα επισόδεια και εσύ θα φοβάσαι να βγεις απο το σπίτι μην τύχει και πέσεις πανω στους γνωστούς σου άγνωστους.....

και εκείνα τα παιδιά που αγάπη κι όνειρα έχουν θα είναι τα μαυρα πρόβατα στιγματισμένα απο τους γνωστούς σου άγνωστους, στις παρυφές μιας παλης που γίνεται και για τη δική σου ζωή..... για το τωρα σου και το ύστερα των παιδιών σου......

κι οι άλλοι, οι ανίεροι μεγαλόστομοι σωτήρες, θα τρώνε και θα πίνουν στην υγεία και στην υποταγή σου μαλάκα, και θα γλεντάνε κομπάζοντας θρασύδειλα, γιατί εσύ για άλλη μια φορά τους πίστεψες.... (Χριστίνα Σαββατιανού 7-12-2011)

Του Αστεριού μονόλογοι... της μέρας ταξιδάκι

Στης μέρας το αντάμωμα
συνάντησα ένα αστέρι...
μικρό γιομάτο πρίσματα
με πήρε από το χέρι...
μου δείξε τόπους όμορφους
και τόπους γκρίζους σκούρους...
μου δείξε μέρη μαγικά
και μέρη αραχνιασμένα....
πάνω από κόσμους και γωνιές
πάνω από δρομάκια...
ανάσες άκουσα βαριές,
είδα πληγές που τρέχαν,
είδα χαμόγελα ακριβά,
και δάκρυα διαμαντένια...


Το αστεράκι γέλαγε ορμήνευε συνέχεια
μια μέρα μόνο θα μαι δω μια μέρα και μια νύχτα
θα μάθεις τι είναι ζωή και θάνατο θα μάθεις...
θα μάθεις πότε να αγαπάς και πότε να φοβάσαι...
μέσα στους δρόμους τους στενούς τρέχαμε αφιονισμένοι
της ζήσης χίλια πρόσωπα προκάμαμε να δούμε...

Το αστέρι εγαλήνεψε στραφτάλισε ευτυχία...
απλά ζεστά και πάνσοφα μου χάιδεψε το χέρι...
Κάτσε παράμερα εσύ κάτσε και συλλογίσου...
τώρα που αγνάντεψες πολλά
σκέψου τι θα τα κάμεις....
είσαι κι εσύ στον κόσμο αυτό λιθάρι και ψηφίδα
είσαι κι εσύ ο ξενιστής μαζί κι ο επισκέπτης...
κάτσε και σκέψου το καλά... δεν είσαι μοναχός σου
κάτσε και ψάξε μέσα σου τι έχεις να μοιράσεις
αχτίδες φώτα και χαρά...
δάκρυ πόνο κι απονιά...

Δικός σου ο δρόμος κι η ζωή δική σου η κίνηση αυτή...
εγώ σεργιάνι έχω μακρύ μα πάντα πάνω είμαι
βλέπω, φωτίζω και υμνώ και σιγομουρμουρίζω....
κι αν με φωνάξεις θα μαι δω το δρόμο να σου δείξω
κι αν το θελήσεις θε να ρθω τη νύχτα να φωτίσω...

Πάρε τον κόσμο αγκαλιά και με χαρά πορέψου...
είν η ζωή πολύτιμη είν η χαρά διαμάντι...

Έτσι μου είπε σιγαλά, έτσι και εξαφανίσθη...
έμεινε το όνειρο βουβό, έμεινε άφωτο λειψό...
έπειτα ο ήλιος χάραξε κι άνοιξε τα πανιά του
στα μάτια μείναν οι σκιές της νύχτας το ταξίδι,
έμεινε η εικόνα της ζωής ο δρόμος των ανθρώπων
έμεινε η ανάσα η ζεστή του αστεριού η σοφία
έμεινε μόνη η σκέψη μου να ψάχνει την ουσία

Τον ήλιο καλωσόρισε και κίνησε να ζήσει
με ένα χαμόγελο μικρό δροσάτο ροδαλούλι
μια καλημέρα άφησε σε κάθε ένα κατώφλι
και κίνησε χαρούμενη πάνω σε ουράνια τόξα
να σβήσει της νυχτιάς το γκρι το μαύρο των ανθρώπων
κι ας μοιάζει τόση δα μικρή κι ας νιώθει ανημπόρια
του αστεριού η προτροπή χαράχτηκε στα μύχια
δικός σου ο κόσμος τούτος δω κι η απόφαση δική σου
εγώ θα βλέπω από ψηλά θα βλέπω θα φωτίζω....

Χριστίνα Σαββατιανού (κάπου στη δεκαετία την 2η της ζωής μου)

προς δημοσιογράφους...Δεκέμβρης 2008

μιλάτε για αντιεξουσιαστες αυτή τη στιγμή ποσοι νομίζετε επιτέλους ότι ειναι οι αντιεξουσιαστές στην Ελλάδα? χιλιάδες χιλιάδων? προσέξτε λίγο τις ταμπέλες και το λογο σας κύριοι μη δαιμονίζετε περισσότερο τον κόσμο που συμμετέχει στην πορεία, μην τα βάζετε όλα στον χυλό που βραζει και τα ομογενοποιειτε, ποτε γιναμε χωρα αντιεξουσιαστών? με ψηφο εμπιστοσύνης σε συντηρητική κυβέρνηση και με ιστορικό κατ όνομα τουλάχιστον πρωθυπουργό? μπορουν οι ανθρωποιι να ειναι και μοναδες και ομαδα... σεβαστειτε τους λιγο, τα παιδιά δεν ειναι αντιεξουσιαστες κουρασμένα και γερασμένα πριν την ωρα τους ειναι...

Ο κόσμος στους δρομους δεν ειναι αντιεξουσιαστής ειναι χαροκαμένος απο τις οποιες κρατικές πρακτικές του παρόντος και του παρελθόντος...

Γιατί συνεχίζετε να υποτιμάτε τους Ελληνες πολίτες? ποσο προβατα θεωρειτε ότι ειναι, για ποσο ακόμη πιστευετε ότι μπορούν να αντεχουν τα βάρη που τους επιβάλουν γιατί τους θελετε σωνει και ντε ή κουκουλοφορους ή αντιεξουσιαστες τους Ελληνες κι οχι απλά Ελληνες πολίτες του μπαχαλου που μας προσφεραν οι νυν και οι πρωην κυβερνώντες μας?

Γιατί σώνει και ντε πρεπει κατά τη γνωμη σας η εξέγερση να υποκινειται απο τον ενα ή τον άλλο? δεν θεωρειτε οτι οι πολίτες ανθρωποι αυτού του τόπου μπορούν να αρθρώσουν αμεσο λογο ακαθοδήγητο? γιατί μας λέτε ετσι απροκάλυπτα στα μουτρα οτι μας θελετε προβατα? οτι θεωρειτε τον κόσμο ανεγκέφαλο ερμαιο των γνωμών και των αποψεων που μας επιβάλετε στην τηλεοραση τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες?

Κύριοι ειμαστε ανθρωποι, ειμαστε ελληνες, φορεις πολιτισμού εστω και κουτουπωμένου, τα γονίδια μαας ειναι ζωντανά ακόμη, κι ας μας τα εχετε μεταλλάξει με ολους τους τροπους που γνωριζετε και τελευταία πηραμε χαμπάρι κι εμεις...

κύριοι δεν ειμαστε χαζοί, δεν χρειαζομαστε συνδικάτα ηρωες και φωστηρες για να πουμε τη γνωμη μας, ζουμε σε δημοκρατική χωρα, λιποθυμη δημοκρατια μεν αλλα δημοκρατία, την γεννησαμε καποιες χιλιάδες χρονια πριν, δεν σας την παραχωρουμε για να μας την πηδήξετε για αλλη μια φορά... Στο δρομο ειναι ανθρωποι που αντιδρουν στις μακροχρονες πολιτικές και κοινωνικές μηχανικές των καθε ειδους λαμόγιων, δεν αρκει το βατοπεδι η καθε ζαρντινιέρα οι τοσοι φονοι, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί των αναπήρων, των ψυχικά ασθενών των φυλακισμένων των ναρκωμανων η πορνεια των παιδιών το εμποριο των μεταναστων τα τοσα κερασματα τοσων κυβερνήσεων τοσων ετών, τα επιτόκια τα πανωτόκια η επίσημη κρατική τοκογλυφία, το καθεστώς εκφοβισμου του εκάστοτε προυπολογισμού, οι τιμές των τροφίμων μας, το νερό το δηλητηριασμένο του Ασωπού, ο αερας της Πτολεμαίδας, τα αποκαίδια της Ηλειας και της Χαλκιδικής, η κάθε ψευτικη υπόσχεση που μας φτύνουν στις προεκλογικές εκστρατείες δεκαετίες τώρα μονο και μονο για να διασφαλίσουν την καρέκλα, οι ανύπαρκτες συντάξεις, οι κλειστες μονάδες εντατικής, για να μας εξοργίσουν και να βαλουν μια πετρα στο χερι μας?

Γιατί θελετε σωνει και ντε μια εξέγερση του 2008 στην Ελλάδα των τοσων δεινών να εχει χαρακτηριστικά του παρελθόντος? γιατί ψάχνετε σκελετους αναμεσά μας? γιατί φυτευετε σκιές? γιατί βαζετε την καμερα στη λάθος μεριά?

Ανάμεσά μας πρεπει να βαλετε το μικρόφωνο και την καμερα κι οχι στους γνωστους αγνώστους των παραθυρων σας... Εμας να ακουσετε την γνωμη μας την υπερβολή ή την μαλακια μας, αλλά να μας ακουσετε ακαθοδήγητα καθαρά σαν τα ματια των παιδιών που γεμισαν δακρυγόνο αυτες τις μερες... Αναμεσα στους "κουκουλοφορους σας και τους αντιεξουσιαστες σας να τη βαλετε την καμερα σας και το μικρόφωνό σας" όχι στα εδρανα οχι στα γραφεια των κουμπαρων και των επωνύμων επικίνδυνων...

αφουγκραστειτε λιγο τη δική μας φωνή, το δικό μας παλμό τη δική μας αγανάκτηση κι αγωνία... χεσμένους τους εχουμε ολους πλεον, η εμπιστοσύνη εχει χαθεί, η αξιοπιστία κι αυτή παει απατη.... Δεν αντεχει ο κόσμος αλλο δουλεμα ακόμη κι οι ενταγμένοι οι φανατικοί των κοματων ακόμη κι οι οπαδοί.... κουραστηκαν να αγωνιουν να απελπίζονται, κουραστηκαν να μην εχουν παρόν μελλον ούτε καν παρελθόν, θελουν να υπάρξουν οι ελληνες τουτη την ωρα, θελουν να τους σεβαστειτε να τους ακουσετε για αυτό τα σπανε να σας τραβήξουν το ματι την προσοχή κι εσεις συνεχίζετε να τους εμπαιζετε σιγοντάροντας τους πολιτικούς που τους εφεραν εδώ που ειναι, ανεξαρτήτως κοματων χρωματων, ολους τους σιγοντάρετε... εκτός απο αυτούς που πραγματικά σας πληρώνουν, τους θεατές τους ακροατές σας...

Ελεος... Ο κοσμος ο απλός της διπλανής πορτας ειναι εκεί έξω όχι χιλιάδες αντιεξουσιαστες... Ανθρωποι που δεν εχουν φαρμακα, δουλειά, νοσοκομειο, σχολειο, ασφάλεια στο δρομο και στη δουλειά τους, συνταξη, μορφωση, ανθρωποι που τη ζωή τους απαξιώνουν πολιτικοί και μοναστήρια, τραπεζες και χρηματιστές, ανθρωποι που δεκαετίες ολόκληρες τους κοροιδεύουν και τους φτυνουν στα μουτρα, και απαιτουν και ευχαριστώ, ανθρωποι που πεθαινουν τα παιδιά τους απο ασυνειδητους γιατρους ανθρωποι που σκοτώνονται στους ανυπαρκτους δρομους του ΥΠΕΧΩΔΕ που τους πληρώνουν δεκαετίες ολοκληρες και γινονται ταφοι, ανθρωποι που εχουν μαυρα πνευμόνια απο την Πτολεμαίδα και τη Μεγαλόπολη ανθρωποι που ζεσταινονται με κουβερτες αναπνεουν θανατο, και τρωνε καρκίνο, ανθρωποι που χανουν το βιος τους στη φωτιά για να κονομήσουν οι εταιρειες που αναπλάθουν, ανθρωποι που βλεπουν εικονικές αυξήσεις στους μισθούς τους, ανθρωποι μπουχτισμένοι κι αηδιασμένοι από τις υποσχέσεις, ανθρωποι που νιωθουν τυψεις γιατί ψηφισαν λάθος, ανθρωποι με γκρεμισμένες ελπίδες, παιδιά με τυφλό μελλον...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΠΗΥΔΗΣΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΔΙΑΣΜΕΝΟΙ, ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ, ΑΦΗΣΑΝ ΤΗΝ ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΛΑΙΦ ΣΤΑΙΛ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΛΩΝΕΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ...

ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΑΣ ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΤΙΣ ΣΤΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΝΤΡΙΑ ΤΩΝ ΑΜΦΙΒΟΛΩΝ ΑΝΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΙΦ ΣΤΑΙΛ, ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΧΩΡΟ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΖΩΗ, ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΑΕΡΑ ΚΙ ΟΥΡΑΝΟ....

KΥΡΙΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ, ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΠΕΤΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΥΣ Η ΜΗ, ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ, ΜΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΕΤΕ ΤΟΣΟ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΦΤΩΧΟ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΝΟΥ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ... ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΑΜΕ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΩΣΑΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ...

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΛΙΓΟ ΚΥΡΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΙ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΒΑΖΕΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ANΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ

Δεκέμβρης του 2008 (τότε που πέθανε ο Αλέξης, που χάθηκε μια ελπίδα τότε που άρχισε να φαινεται το πρόσωπο το αληθινό του θηρίου.... τώρα που το ξαναδιάβασα μοιάζει σαν τωρινό σαν αυριανό.... πόσο λυπάμαι και πόσο φοβάμαι για όλα εκείνα τα παιδιά που ζούνε και θα ζήσουν αυριο./... Χριστίνα Σαββατιανού)

ΜΗ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ

κι αν σου πουν οτι φταις γιατί ονειρεύτηκες να ζήσεις καλύτερα (ακόμη και με λίγη ύλη παραπάνω) κι αν σου πουν οτι φταις γιατί δουλεψες και παλεψες για μια ζωή οπως στη σερβίρανε ιδανική - ΜΗ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ το υπολοιπο το αιμα σου ζητούν και για να δικαιολογήσουν την αστοχία τους κανουν εσένα στόχο.... ΜΗ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ δε φταις που δεν ονειρεύτηκες πιο ανοιχτό ουρανό και ελευθερία αλλιώτικη κι εκείνο το βολεμα ακόμη δικό τους κατασκεύασμα ήταν για οσους σαν εσένα δεν τολμούν αλλά δε φταις ΜΗ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.... (Χριστίνα .Σαββατιανού.)

.Τι θά λέγατε για μια συνταγή Χιώτικη ΣΟΥΦΛΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

.Τι θά λέγατε για μια συνταγή Χιώτικη ΣΟΥΦΛΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑ από την φίλη μου την Ελενα στο facebook

μοιάζει ονειρεμένο

Τό Κρύο θέλει ....τζάκι....με κουβερτούλα η φλοκάτη .....ζεστό έκχυμα...της αρεσκείας σας ...η ποτάκι γιά όσους πίνουν ....και ενα γλυκάκι .....Τι θά λέγατε για μια συνταγή Χιώτικη ΣΟΥΦΛΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑ?Ιδού τά υλικά....

350 gr γάλα
100 gr ζάχαρη
2 κρόκοι
40 gr corn flour
8 ασπράδια
150 gr κουβερτούρα λιωμένη ή 50 gr κακάο
4-5 βανίλιες

Εκτέλεση:

Χτυπάτε πολύ καλά στο μίξερ ή με το σύρμα τους κρόκους με τη ζάχαρη.

Κατόπιν προσθέτετε το κορν φλάουρ και τις βανίλιες και ανακατεύετε καλά με ξύλινο κουτάλι.

Αραιώνετε το μείγμα με λίγο κρύο γάλα.

Βάζετε το υπόλοιπο γάλα σ' ένα κατσαρολάκι πάνω στη φωτιά, προσθέτετε το μίγμα των κρόκων και της ζάχαρης και αφήνετε την κρέμα να πήξει ανακατεύοντας συνεχώς (σε χαμηλή φωτιά).

Χτυπάτε τα ασπράδια σε σφιχτή μαρέγκα και τη ρίχνετε σιγά-σιγά μέσα στην κρέμα ανακατεύοντας καλά Προσθέτετε τη λιωμένη σοκολάτα ή το κακάο.

Βουτυρώνετε μια φόρμα και πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη. Αδειάζετε την κρέμα στην φόρμα και πασπαλίζετε απο πάνω ελαφρώς με ζάχαρη άχνη.Aν δεν έχετε ζάχαρη άχνη, μπορείτε να χτυπήσετε την κανονική ζάχαρη στην μουλινέτα για λίγο και να κάνετε τη δουλειά σας!.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς C για 20-30 λεπτά.

Σερβίρεται αμέσως μόλις βγεί απο τον φούρνο.

Η ποσότητα των ασπραδιών μπορεί να αυξηθεί (αν και δεν το συνιστώ) ή να μειωθεί ανάλογα με το πόσο αφράτο θέλετε το σουφλέ. Ανάλογα μειώνονται ή αυξάνονται και οι βανίλιες.

Μπορείτε πριν το σερβίρετε να το περιχύσετε με λίγη κρέμα γάλακτος (ώστε, να έχει 3000 θερμίδες το κομμάτι

Καλή επιτυχία!

35.... κι όμως εχω ζήσει, με μια μνήμη θολή που διψάει λεύτερη να αφεθεί...

ετσι το ακουσα αυτό το τραγουδι, και σκέφτηκα τη μάνα μου που εφυγε πριν οκτώ χρόνια και το τελευταίο πράγμα που εκανε μεσα στον πόνο του καρκίνου της ηταν να μου ιστορήσει τα βάσανα, το ξύλο τους πολέμους παλιούς και νεους τους δικούς της και ολων των αλλων συγγενών που δεν γνωρισα ποτέ

Για να ξέρω ότι αγωνίστηκε απο παιδί με τα πλευρά σπασμένα απο το φρουρό των φυλακών των Τρικάλων (ηθελε να αφήσει την κόρη της περήφανη πίσω να ζει με ψηλά το κεφάλι), σκέφτηκα τα ξαδέλφια της που λίγο θυμαμαι μια και τον καιρό της χουντας που σκοτώθηκαν ημουν μικρή, σκέφτηκα κι ολους εκείνους τους μικρούς ασήμαντους της οικογένειάς μου που μου ιστόρησε εκείνη την τελευταία βδομάδα της ζωής της η μαμά, και σκοτώθηκαν πιο πριν στον εμφύλιο και αλλοι τοτε με τους γερμανούς, κι η μονη θυμισή δική μου απο αυτούς ειναι κατι ποιήματα ξεθωριασμένα, που κουβάλαγε η μανα μου σα θησαυρούς ολη της τη ζωή, κρυμμένα σε μικρά χαρτονένια κουτάκια, τυλιγμένα με βελούδινα υφάσματα να μην τα πιάνει υγρασία

Κι ολους αυτούς τους αγωνιστές μικρούς ανώνυμους ανύπαρκτους στη μνήμη ή στα μνημεία, ερχονται σήμερα καποιοι να τους ακυρώσουν με τις πολιτικές τους πράξεις με τις αποφάσεις και τις υπογραφές τους και ζητάνε τη δική μου κατανόηση τη δική μου συμμετοχή τη δική μου πλάτη στο ανόσιο εργο τους το δικό μου αιμα κι αυτό ολων των δικών μου που εχουν απομεινει στη ζωή.

Ειμαι απο ματοβαμένη οικογένεια που πονεσε και θυσίασε παιδιά πολλά για την ελευθερία που τσαλαπατήθηκε σημερα από αυτούς που για να με σώσουν με πουλάν, που για να διατηρήσουν τις εξουσίες τους σφαγιάζουν παιδιά γερους νεους ανήμπορους εργάτες κι εργοδότες μαζί, και μου λένε οτι οφειλω σεβασμό σε αρχηγούς και θεσμούς, στους ιδιους καποιους απο εκέινους που πρώτοι προδωσαν τις αόρατες μνήμες των παλιών αυτών αγνωστων συγγενών μου...

Μου λένε οτι οφείλω στην πατρίδα μου να βάλω πλάτη και στηριξη κι οτι τα ανοσιουργήματά τους θα με σώσουν κι εμενα και τους αλλους που ζουν γυρω μου... και με υποτιμούν τοσο που θελουν να πιστεψω τα ψεμματά τους για αληθεια, που οργίζομαι βαθειά και εξανίσταμαι και τρελλαινομαι απο έχθρα... και δε μου αρεσει η έχθρα μα αυτοί γίνονται εχθροί δικοί μου, της μάνας μου, των αόρατων ανώνυμων μικρών ηρώων της οικογένειάς μου που σκοτώθηκαν νωρίς.

Εσείς κύριοι οφειλετε σεβασμό σε μενα στον καθένα σαν εμένα και σε όλους εκείνους που χαράμισαν σπατάλησαν τη ζωή τους εχοντας οραμα ενα ιδανικό τη λευτεριά και μια πατρίδα τουτη τη δυσμοιρη που ξεπουλάτε μπιρ παρά, εσείς κυριοι οφείλετε να σκυψετε και να αφήστετε τα ηνία σε άλλους ικανούς και ηθικούς γιατί δεν σας σεβομαι δεν σας θελω, δεν με εκπροσωπήσατε ποτέ με τη θελησή μου και δεν μπορείτε να αποφασίζετε για εμένα χωρίς να ερωτηθώ... Δεν σπατάλησαν οι προγονοί μου οι προσφατοι κι οι παλιοί μικροί ανώνυμοι ήρωές μου τη ζωή τους για να αλωνίζετε εσείς και να χλευάζετε τις αόρατες μνήμες τους, δεν ετρωγε ξύλο απο παιδί η μάνα μου απο φασιστικά χερια για να ελθετε εσεις να με δυναστευσετε με υπουλους και βρωμικους τροπους, δεν κοιλοπόνησε καμμία μανα για να σας επιτραπεί να πουλήσετε το μελλον και τη ζωή του παιδιού της...

ΔΕΝ σας σεβομαι ΔΕΝ σας εμπιστεύομαι ΔΕΝ σας θελω

Χριστίνα Σαββατιανού 2-11-2011

34........Θολούρες

διαβασα καπου : ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑΤΑ. ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 48 ΩΡΕΣ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ

(δε διαφωνώ αλλά ταπεινή γνωμη μου ειναι οτι απο εδώ και μπρος μην πιστεύετε κανεναν και τιποτε, οχι μονον τις επομενες 48 ωρες)

===================================
σου ζητάνε να συναινέσεις στο χαμό σου, θα σου ζητήσουν να στηρίξεις το χωμα που θα σε καλύψει για μια δυο γενιές τουλαχιστον. Σε βάλανε με το ζόρι εντεχνα να σιωπάς να εκπίπτεις αξιών κι ανθρωπιάς για να πινουν ανενόχλητα το αιμα σου και τον ιδρώτα σου, και τώρα, τωρα που η φλύκταινα η βρωμική τους εσκασε σου ζητάνε να γλύψεις γονυπετής και πρόστυχος το πυον τους... σου ζητάνε να προσυπογράψεις το θανατό σου να τους αβαντάρεις στα αλλοπρόσαλλα σχέδιά τους που ένας θεός ξερει ποια παραφυλική διαστροφή τους ικανοποιούν.... σου ζητάνε να θυσιάσεις ζωή, ζωές για να συνεχίσουν να γλεντάνε στα αβουλα κουφάρια που θα μεινουν πισω ανενόχλητοι...

με στολίδια κι υποσχέσεις εκείνο το γενναιον ψεύδος του πλάτωνα που το ονόμασαν κοινωνική μηχανική στα πανεπιστήμιά τους σου δυναστεύσαν τη σκεψη τη πραξη τη ζωή... και τωρα σου ζητάνε τα ρεστα για οσα η ξιπασιά τους ξεχασε να προβλέψει, για ολα εκείνα που η βρωμικη πρακτική τους κι η διαστροφή τους δεν ελαβε υπόψιν, σε απομάκρυναν εντεχνα και με μακρόχρονη προσπαθεια απο την ανθρωπιά και τη φύση σου και τωρα σου λένε οτι φταις, γιατί τους πιστεψες μεσα στους λαμπρους μανδύες που ειχαν ενδυθεί εκείνους της γνωσης της αφθονίας ενός αδηφάγου πολιτισμού ενός ακόρεστου και ιδιοτελούς συστήματος που δεν σε λαμβανε υπόψιν παρά μονον σαν καυσιμο και σαν εξάρτημα....

τι θα κανεις ανθρωπε εσύ που καλεισαι να πεθάνεις ή να ζήσεις με νεους τροπους αγνωστους ή ξεχασμένους? πες μου τι?

Χριστίνα Σαββατιανού 2-11-2011 (με πιθανότητες επέκτασης τουτο εδώ)

33,,,, ένα βράδυ μονάχα

ένα βράδυ μονάχα ζητώ να με δεις στο όνειρό σου, ένα βράδυ, απόψε, που όλα γύρω μυρίζουν φωτιά και η κόλαση τη πλατεία φλερτάρει κι οι αγγέλοι ένα γύρο με σπασμένα φτερά....

ένα βράδυ αγάπησέ με σαν να ήμουν παιδί, ένα βράδυ μονάχα να πάρει θάρρος η ψυχή.... ένα βράδυ να ερωτευτείς τη γεύση από φράουλα και γλυκό νεράντζι, και να ξεχάσεις πως εκεί έξω βροχή το δάκρυ και το ξύλο πολύ...

ένα βράδυ μονάχα ζητώ, σε παράνομο έρωτα να ανοίξω την πόρτα, έτσι από όλα να φύγω να ξεχαστώ, και στα μάτια απλά να κοιτάξω, ένα βράδυ που φόβο και δάκρυ δε θα χει μόνο αγάπη ρε, μόνο αγάπη αγνή της ψυχής παιδί...

ένα βράδυ μονάχα ζητώ, να ξεφύγω απ τη δίνη που μου ορίσαν, και σαν ξένη από ξένη μεριά να κοιτάξω μονάχα εσένα, με δυο μάτια που δεν τα χεις δει, με δυο χέρια δειλά να σε αγγίξω, και να ζήσω μια τόση στιγμή, χωρίς φόβο δάκρυ και μίσος...

ένα βράδυ σου λέω μονάχα, αγκαλιά να με πάρεις κρυφά, από όλους κι από όλα μακριά, ένα βράδυ ζωής ως της πρέπει, ένα βράδυ χωρίς απειλή, χωρίς αίμα και πόνο χωρίς πείνα και τρόμο, ένα βράδυ γεμάτο ζωή....

ένα βράδυ γυρεύω να αγγίξω ένα αστέρι και να ξεχαστώ, ένα βράδυ γλυκά να φιλήσω, σε δυο χέρια γερά να αφεθώ, ένα βράδυ χωρίς τα θηρία, χωρίς χρήμα και λόγια κενά, χωρίς ψέματα, χωρίς φασαρία ένα βράδυ να ζήσω απλά, όπως τότε που ήμουν παιδί, ένα βράδυ γεμάτο ζωή...

ένα βράδυ χωρίς τους σωτήρες, χωρίς άρχοντες κι αφεντικά, ένα βράδυ με δύο ποτήρια και με μάτια ένα γύρο γλαρά και γλυκά.... ένα βράδυ με φίλους κι αγάπες, ένα βράδυ με γέλια πολλά, χωρίς σκέψεις χωρίς εφιάλτες, ένα βράδυ με ανθρωπινή γεύση και μυρωδιά....

ένα βράδυ μονάχα ζητάω, ένα βράδυ να ζήσω σαν τότε που ήμουν παιδί, με ανέμελη σκέψη με όνειρα χίλια, με γεύσεις και λέξεις απλές, ένα βράδυ μονάχα, ένα μόνο ζητάω και ύστερα αγκαλιά τον τρελλό μου, θα πάρω και θα ξανάβγω στους δρόμους σε γωνιές και σοκάκια να ζω....

ένα βράδυ μονάχα που άνθρωπος θα μαι με αξία και λόγο, με ανθρώπους σε ανθρώπινη γη, ένα βράδυ σαν όνειρο ναναι και μαζί μου να είσαι κι εσύ... ένα βράδυ μονάχα ζητάω... τίποτε άλλο, τίποτε πιο λίγο, τίποτε πιο πολύ.... ένα βράδυ μονάχα.... και να σαι εκεί...

Χριστίνα Σαββατιανού 20-10-2011

32... Κάποιο λάθος...

δεν ειναι ο κόσμος μου αυτός δεν είναι ο τόπος μου, δεν τονε θελω... θελω ήλιο αέρα ουρανό λεύτερα να ανασαίνω... θέλω παιδιά χαρούμενα και λόγια αγαπημένα, ο φόβος ειν ζυγός βαρύς, κι η αδικία βρόγχος... η σκληράδα της ψυχής αβάσταχτο φορτίο, δεν ειναι ο κόσμος μου αυτός ειναι άλλος τόπος, αλλού να παω πρεπει, να παρω όλα τα παιδιά και τα πουλιά, τα δέντρα, και τους γερόντους και τους νιους να φυγουμε μακριά, οσο μακριά φτανει ο νους και αγναντεύει η σκέψη και μελλον άλλο όμορφο να φτιαξουμε μαζί...

Χερι με χέρι ψυχή με ψυχή, να χτίσουμε το τώρα, και για το μέλλον όνειρα να αφήσουμε τριγύρω... Δεν είναι ο κόσμος μου αυτός που ύλη προσκυνάει και σε θεούς αλλόκοτους θυσιάζει τη ζωή... Να φύγω θέλω να χαθώ, με μόνα μου μπαγκάζια, όλα εκείνα τα μικρά και τα άξια της ζωής... Δεν είναι ο κόσμος μου αυτός ο αιματοβαμένος που χέρια ανίερα παντού σου κλέβουν τη φωνή....

Θα πάρω όλα εκείνα που αγαπώ κι αλλού θα παω να ζήσω... να εχω τη φωνή ορθή, και τη ζωή με αξία... κι από όλα τα άλλα τα πολλά μονάχα Ελευθερία, αυτή θα παρω για αρχή αυτή και για σημαία... κι ολοι στον τοπο τον τρελλό θα ζήσουμε ξανά θα χτίσουμε ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία και χωρίς φόβο ονειρα θα κάνουν τα παιδιά...

Χριστίνα Σαββατιανού 2-10-2011

31....

Τι να σε εμπνεύσει μάτια μου, τι να σε συγκινήσει... σε τούτον δω τον σκοτεινό και άγριο ουρανό?

Τι να σου πω κι εγώ η τρελλή ελπίδα να σου δωσω, και ενα ανθιστό χαμόγελο να βάλεις στη ψυχή?

Να σου ιστορήσω τα παλιά για δόξες ξεχασμένες, για ονειρα που τολμησαν να αγγίξουν τη ζωή?

Για να σου δειξω γύρω σου μαυρίλα και σκουπίδια, και τις ψυχές υποδουλες σε ψέμα και χλιδή?

Πως να σε κάνω μάτια μου να ανοίξεις τα φτερά σου, όταν ο αέρας πνίγεται σε άβολη αλήθεια κι όταν ανθρώπου ανθρωπος στερεί την ανθρωπιά....

Δε θελω ψεμα να σου πω, ούτε να σου ιστορήσω ξένους αγώνες και παλιούς που εχουνε χαθεί...

Μόνο μια λέξη θα σου πω μια εικόνα θα σου δωσω, δυο χέρια αντάμα μια καρδιά σε σωματα πολλά, και μια φωνή που ακούγεται βαθιά μεσα απ τα μύχια θα σου δωρίσω να ζητάς την λένε Λευτεριά....

Αγάπη μου μη σκιάζεσαι το κόκκινο στους δρόμους, μη φοβηθείς το τρόμο, μείνε εδώ στα δύσκολα, μη τρεξεις να κρυφτείς... να μη κιοτέψεις μη λυγάς, να μην παραδοθείς... γιατί η εικόνα η παλιά οσο κι αν ξεθωριάζει δεν σταματαει ουτε στιγμή να γραφει Λευτεριά...

κι εγώ κι εσύ κι άλλοι μαζί μικροί τρελλοι στους δρόμους, ξανά να ζωγραφίζουμε σε αιώνιο πανί....

Καλημέρα....

Χριστίνα Σαββατιανού 27-09-2011

30...

τους φοβάμαι τουτους τους καιρούς, τις λέξεις τις οικειοποιούνται παράξενα σινάφια, τις κάνουνε σημαίες και εμβλήματα και άηχα συνθήματα, κι εσύ που χρόνια τώρα ψάχνεις ουσίες κρυμμένες ανάμεσα σε γράμματα και στίχους και λέξεις αδέσποτες και ζουμερές, μένεις μονάχος να ψάχνεις το λάθος...

Κι έτσι ορνια κι αρπακτικά και άλλοι θηρευτές ορίζουν τη ζωή σου, σε καλοστημένους μπερντέδες επάνω, με φόντα δύστροπα θολά, έχοντας τον έλεγχο εκείνων των βασικών σου εργαλείων λέξη, λόγο, σχήμα, γράμμα, σκέψη.... και μένεις εκεί ψάχνοντας το νήμα, και την άκρη, ψάχνοντας να βρεις συνάφειες κι ανθρώπινες ψυχές...

Είναι τουτοι οι καιροί παράλογοι, οξείς, και αφημένοι σε μια δίνη με χρώμα οδυνηρό... ειναι της ανθρωπιάς η λήξη κι η ημέρα που ανθρωπος άνθρωπο για τίποτε χαράζει....

Τους φοβάμαι τούτους τους καιρούς που κρύβουνε σκοπιμα πισω απο λέξεις κι ιδέες παράξενες ακάθαρτες προσωπα και σκοπούς... και παιζουν κουκλοθέατρο της λογικής τα ευαίσθητα υφάδια....

πως να κρυφτώ πως να σωπάσω μέχρι το κακό να νικηθεί? πως να ξεφύγω απο τον κουρνιαχτό τον μαύρο του άδικου τουτου θηρευτή?

θέλω ο τρελλός μου χέρια νύχια και μαλλιά να απλώσει ένα γύρω κι ενα φανάρι λαδοφάναρο να ανάψει στο δρόμο μη χαθεί....


Χριστίνα Σαββατιανού 4-08-2011

Η ρύπανση που ξεφορτώθηκε ο Δήμαρχος... από το Σύνταγμα....

Αναρρωτιέμαι αν με την ίδια θέρμη θα υπερασπιστεί η υπηρεσία καθαριότητος του Δήμου την καθαριότητα της πλατείας τώρα που απομακρύνθηκε η αισθητική και φυσική ρύπανση από τους άξιους δημοτικούς υπαλλήλους... Αραγε θα δουμε δημοτικούς υπαλλήλους να παροτρύνουν τον κόσμο να μαζέψει τα σκουπίδια του? Θα βοηθήσουν στην εκπαιδευση του κάθε αδαούς με εικόνα και παράδειγμα για το πως να διαχειριστούν τα σκουπίδια τους? θα βγει κανείς δημοτικός υπάλληλος εκτός υπηρεσίας να μαζέψει τις γόπες από τα πολύτιμα μάρμαρα της πλατείας?

Παει ο Ιούνης... έτσι οπως τελειωσε να μη ξαναγυρίσει ΠΟΤΕ....

αυτές τις μερες στις πλατειες κράτησα τοσα χέρια πήρα και εδωσα τοσα χαμόγελα και τοσες αγκαλιές... ιδίως προχθες με τα χημικά τα χερια ηταν πιο σφιχτά αδελφωμένα οσο δεν μπορούσα να φτασω στα πιο τρελλά μου όνειρα... ετσι θελω να κρατήσω ολα τα χερια πριν τελειώσει τουτη η μικρή ζωή... ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ (θα σας πρηξω στα καλομηνιάσματα μου φαινεται...) Χριστίνα Σαββατιανού (και σημερα εδώ... 01-07-2011)

Επίθεση με χημικά στο Ιατρείο της Πλατείας (ΕΞΑΝΤΑΣ)

Η αστυνομία δεν σεβάστηκε ούτε τους τραυματισμένους διαδηλωτές που κατευθύνονταν για περίθαλψη στο αυτοσχέδιο ιατρείο, υπό την αιγίδα του Ερυθρού Σταυρού, που έχουν στήσει εδώ και 36 μέρες οι "Αγανακτισμένοι" του Συντάγματος.
Αυτό που δεν γίνεται ούτε σε εμπόλεμες ζώνες, έγινε σήμερα στο Σύνταγμα, με αποτέλεσμα το ιατρείο να μην μπορεί να λειτουργήσει από ένα σημείο και μετά και να μεταφερθεί ο εξοπλισμός εντός του Μετρό.

Επίθεση με χημικά στο Ιατρείο της Πλατείας (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

Τραυματισμός διαδηλωτή - Πλατεία Συντάγματος, 29/06/2011 (ΕΞΑΝΤΑΣ)

Βίντεο από τον τραυματισμό διαδηλωτή κατά τη διάρκεια της αναίτιας και δολοφονικής επίθεσης των αστυνομικών δυνάμεων εναντίον φοιτητών, εργαζόμενων και συνταξιούχων.

Τραυματισμός διαδηλωτή - Πλατεία Συντάγματος, 29/06/2011 (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

"Ούτε στον πόλεμο δεν γίνονται αυτά" (ΕΞΑΝΤΑΣ)

Για το όνομα του Θεού... λέει ο εθελοντής Γιατρός...

"Ούτε στον πόλεμο δεν γίνονται αυτά" (ΕΞΑΝΤΑΣ) from Yorgos Avgeropoulos on Vimeo.

ΣΤΑΪΝΓΚΑΡΝΤ ΠΡΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ. ΖΗΤΕΙΣΤΕ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ.

http://konstantakopoulos.blogspot.com/2011/06/blog-post_15.html

ΣΤΑΪΝΓΚΑΡΝΤ ΠΡΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ. ΖΗΤΕΙΣΤΕ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ.
Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

H Handelsblatt είναι η σημαντικότερη οικονομική εφημερίδα της ηπειρωτικής Ευρώπης, η παληότερη, μεγαλύτερη και εγκυρότερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας. Εκδίδεται στο Ντύσελντορφ, βιομηχανική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Τη διευθύνει ο Γκάμπορ Στάινγκαρτ, οικονομολόγος, πολιτικός επιστήμων, συγγραφέας πολλών best-sellers. Φιλέλλην και πεπεισμένος ευρωπαϊστής, μας μίλησε για το ελληνικό/ευρωπαϊκό ζήτημα.


Ερώτ. Πως βλέπετε τη νέα συμφωνία Ελλάδας-ΕΕ. Θα δουλέψει;

Απ. ‘Oχι. Οι δυτικές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ αγοράζουν χρόνο. Δεν βοηθάει. Χρειαζόμαστε πραγματική λύση. Δεν είναι πολύ σοφό να καταπολεμάς κρίση χρέους με τεράστια νέα χρέη.

Ερ. Η εναλλακτική;

Απ. Αναδιάρθρωση. Διαπραγμάτευση για ανακούφιση από το χρέος. Λες σε όσους πήραν ρίσκο, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, ελάτε να βρούμε λύση, για να αποσπάσει κάτι η Ελλάδα. Χρειάζεστε αέρα να αναπνεύσετε. Προσθέτοντας χρέος σε μια ήδη υπερχρεωμένη Ελλάδα θα έχεις βαθύτερη κρίση, αύξηση χρέους, διάλυση του ηθικού.

Ερ. Μα σχεδόν όλοι λένε ότι μία είναι η λύση: λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις, πλήρης αποπληρωμή…

Απ. Λάθος. Τι μάθαμε από την ιστορία; Ο Σακς και τα παιδιά του Σικάγου πήγαν στη Μόσχα να συνεφέρουν την οικονομία με αυστηρή λιτότητα. Η χώρα διαλύθηκε. Ο Σακς αποκήρυξε τη συνταγή του! Οι Γερμανοί αποφασίσαμε στην ενοποίηση ότι δεν έχει νόημα να κόβεις δαπάνες και να αυξάνεις φόρους. Επενδύσαμε πολύ, αυξήσαμε τις εργατικές αμοιβές στην Ανατολή. Είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα. Το πρόγραμμά μας δούλεψε γιατί ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από όσα κάνουμε στην Ελλάδα.

Ερ. Οι αντίπαλοι της αναδιάρθρωσης λένε ότι αντιπροσωπεύει συστημική απειλή για τις τράπεζες.

Απ. Οι τραπεζίτες μας, περιλαμβανομένης της Ντώυτσε Μπανκ, μου λένε ότι έχουν ενσωματώσει στους ισολογισμούς ένα κούρεμα π.χ. 30%. Το περιμένουν κι αν δεν το κάνετε οι χρηματαγορές και οι ιδιώτες επενδυτές δεν θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να αναπτυχθεί. Τώρα, οι χρηματαγορές είναι κλειστές για σας, αν δεν πληρώσετε 25%. Για να βγεις από την παγίδα πρέπει να αναδιαρθρώσεις. Οι τράπεζες είναι έτοιμες.

Ερ. ‘Άλλες τράπεζες μπορεί να μην είναι έτοιμες, υπάρχουν και τα CDS.

Aπ. Αυτά τα λένε όσοι θέλουν να τα φορτώσουν όλα στους φορολογούμενους. Σε τελική ανάλυση είναι πολιτική απόφαση. Δεν μπορούν όσοι πήραν ρίσκο να φορτώσουν το κόστος στις κοινωνίες. Πρέπει να τιμωρηθούν.

Ερ. Λένε ότι οι τράπεζες είναι πολύ μεγάλες για να χρεωκοπήσουν. Τα κράτη και οι κοινωνίες;

Απ. Κάποιος θα πληρώσει το λογαριασμό. Και θα έρθει, και ο οικονομικός και ο πολιτικός, που μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος για την ΕΕ. Οι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για βοήθεια. Αλλά δεν είναι βοήθεια. Τα δισεκατομμύρια δεν πάνε στην Ελλάδα, πάνε στις τράπεζες. Επιδεινώνεται η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και ο προϋπολογισμός. Πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση.

Ερ. Αν σας ρωτούσε, τι θα συμβουλεύατε τον κ. Παπανδρέου;

Απ. Πρώτο, να σταματήσει να κάνει βαθύτερη την κρίση χρέους με νέο χρέος. Να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τους επενδυτές, κράτη και ιδιώτες. Να προσέξει ταυτόχρονα τις τράπεζές του, να μην υπάρξει πανικός με τις καταθέσεις. Δεύτερο, να βάλει στο τραπέζι ένα πρόγραμμα ανάκαμψης και ανάπτυξης, που θα επιτρέψει να έρθει νέο δημόσιο και ιδιωτικό χρήμα, όχι για να πληρωθεί το χρέος, αλλά για νέες υποδομές και επενδύσεις. Το πραγματικό πρόβλημά σας είναι η μεγάλη αδυναμία της οικονομίας να ανταγωνισθεί στις εξαγωγές. Η γερμανική οικονομία εξάγει τρία δις καθημερινά, η ελληνική πενήντα εκατομμύρια. Είναι πολύ μεγάλο χάσμα. Χρειάζεται πρόγραμμα ανάκαμψης και ανάπτυξης. Τρίτο, να κινητοποιήσει τους ανθρώπους. Τώρα τους ρίχνει, κόβοντας δαπάνες, αυξάνοντας φόρους. Πρέπει να εμπνεύσει τη χώρα, να αναγνωρίσει τις αποτυχίες του παρελθόντος, την ανάγκη για σταμάτημα των υπερδαπανών και επιστροφή στη δουλειά, να σας κινητοποιήσει. Είναι πολύ σημαντικό.

Ερ. Μα έχει διαπραγματευτικά όπλα;

Απ. ‘Εχει. ‘Ολοι ενδιαφέρονται για το μέλλον της Ευρώπης. Κάνουμε ιστορία τώρα. Γεννιούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Είμαστε τμήμα της διαδικασίας, βλέπουμε τη γέννηση ενός κράτους, μας τρομάζει, είναι δύσκολη, περίπλοκη. Αλλά πιστεύω ότι θα γεννηθεί στο τέλος αυτής της διαδικασίας που άρχισε στο τέλος του Πολέμου. Οι κρίσεις είναι μέρος της διαδικασίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης είναι η κύρια αξία μας. ‘Ολοι ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια κρίση χρέους. Η Ελλάδα κρατάει το μέλλον όλου του ευρωπαϊκού σχεδίου.

Ερώτ. Ζητάτε ευρωπαϊκό «New Deal»;

Απάντ. Θάλεγα περισσότερο σχέδιο Μάρσαλ ή το πρόγραμμα για την Ανατολική Γερμανία.

Ερώτ. Είναι ασύμβατο με τη δομή του Μάαστριχτ

Απ. Η δομή αυτή έχει ήδη καταστραφεί. Το πρώτο κράτος που δεν μπόρεσε να εφαρμόσει τη συνθήκη ήταν η Γερμανία. Στην ύφεση του ’90 δεν εφαρμόσαμε το 3% των ελλειμμάτων. Το Μάαστριχτ είναι ένα κομμάτι χαρτί, Πρέπει να το προσαρμόσουμε. Συμφωνώ με την πρόταση Τρισέ για Υπουργείο Οικονομικών. Πάει στη σωστή κατεύθυνση. Θα επαναφέρει και την εμπιστοσύνη στη Νότιο Ευρώπη.

Ερ. Υπάρχουν στην Ευρώπη πολιτικοί να πάρουν μέτρα εις βάρος των τραπεζών;

Απ. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας μας έστειλε ένα καθαρό μήνυμα ανεβάζοντας πάνω από 20% το επιτόκιο της Ελλάδας. Το φανάρι είναι κόκκινο, πολύ κόκκινο. Μας λένε «σταματείστε αυτό που κάνετε τώρα». Το δεύτερο σήμα που μου έρχεται από ιδιώτες επενδυτές είναι «ας καθήσουμε να βρούμε λύση». Οι χρηματαγορές είναι το μόνο ανθρώπινο σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για το μέλλον. Χρειαζόμαστε νέο ξεκίνημα. Δώσαμε πίστωση 110 δις στην Ελλάδα. Στην Αν. Γερμανία δώσαμε 160 δις κάθε χρόνο, πάνω από δέκα χρόνια. Μπορεί να γίνει. Το ελληνικό πρόβλημα δεν πρέπει να γίνει πρόβλημα του ευρώ και της ΕΕ. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, δεν είναι πρόβλημα.

Ερ. Γιατί Γαλλία και Γερμανία δεν σταμάτησαν τις επιθέσεις των αγορών στην Ελλάδα το 2009-10.

Aπ. Αυτή είναι η μία πλευρά. Αλλά οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις πηγαίνουν μια χαρά. Παράγουμε πολύ πλούτο. Υπάρχει πρόβλημα προϋπολογισμού σε μια-δυο χώρες; Ας αναδιαρθρώσουμε το χρέος και ας φτιάξουμε προγράμματα επιστροφής στην ευημερία.

Ερ. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί παίρνουν υπόψι τους την πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα;

Απ. Δεν είμαι σίγουρος. Παίρνουν υπόψι τους την πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης στις δικές τους χώρες. Μιλούσα τις προάλλες με τον Υφυπουργό Οικονομικών του Σόιμπλε, έχουν την ελληνική κοινωνική κατάσταση στο ραντάρ, κυρίως όμως φοβούνται ένα εθνικό «ξέσπασμα» των Γερμανών. Υπάρχει πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης. Γι’ αυτό λέω να σταματήσουμε να ρίχνουμε κάτω την Ελλάδα.

Σέβομαι το πρόσωπο και την πολιτική του κ. Παπανδρέου. Είναι ήρωας. Πλησιάζει όμως σε σημείο που πρέπει να σκεφτεί πολύ. Χρειαζόμαστε κάποιον τώρα να αλλάξει το παιχνίδι. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να βρει μια έξοδο από την παγίδα. Δεν θα προέλθει από τη Γερμανία ή τη Γαλλία. Γνωρίζω και σέβομαι τον κ. Παπανδρέου, έχει δώσει το λόγο του στον χρηματοπιστωτικό τομέα ότι δεν θα υπάρξει αναδιάρθρωση και κούρεμα, αλλά πρέπει να στείλει τώρα το αρχικό πολιτικό μήνυμα. Κάναμε λάθος τον περασμένο ενάμισυ χρόνο. Πρέπει να βρούμε λύση, νέο δρόμο. Η πολιτική και στρατηγική κίνηση πρέπει νάρθει από τον ίδιο και το γραφείο του τώρα. Αν εκείνος δεν ζητήσει αναδιάρθρωση δεν μπορεί να την κάνει η ‘Αγκελα Μέρκελ. Πρέπει να υποστηρίξει την ιδέα ενός προγράμματος ανάκαμψης, να πει για σταθείτε ένα λεπτό, είμαστε περήφανοι άνθρωποι, περήφανοι για ότι κάναμε μεταπολεμικά, γυρίσαμε στη δημοκρατία, μπήκαμε στην ΕΕ, προσπαθήσαμε σκληρά, ίσως όχι αρκετά, αλλά προσπαθήσαμε να ικανοποιήσουμε το Μάαστριχτ, αλλά πρέπει να βρούμε μια διέξοδο τώρα. Πρέπει να κινητοποιήσει όχι μόνο το λαό του, αλλά και τη διεθνή κοινότητα, ότι αξίζει να γίνει ακόμα μια επένδυση, όχι μόνο στο τραπεζικό σύστημα, σε ανθρώπους, σε σχέδια, σε ιδέες, νέες τεχνολογίες και υποδομές. Αναπτύξαμε μεταπολεμικά την Ευρώπη, ε, δεν είναι μεγάλο πρόβλημα η Ελλάδα! Ο Παπανδρέου είναι στη θέση του οδηγού για αυτή τη στρατηγική κίνηση. Είναι αρκετά έξυπνος για να το αντιληφθεί. ‘Ισως χρειάζεται χρόνο, ίσως του είναι δύσκολο, γιατί έχει δώσει το λόγο του. Μπορεί στο τέλος της διαδικασίας να μην είναι αυτός που θα περπατήσει στο νέο δρόμο. Πρέπει να κάνει όμως τώρα την κίνηση, ακόμα κι αν χρειαστεί τελικά κάποιος άλλος στη θέση του οδηγού.

Και χρειάζεστε περισσότερη αυτοπεποίθηση, χωρίς αυτοπεποίθηση δεν θα βρείτε λύση. Η λύση δεν είναι τεχνικό ζήτημα. Πρέπει οι άνθρωποι να γυρίσουν σε παραγωγική δουλειά, σε ανάπτυξη. Τα κίνητρα δεν είναι μικρό, είναι μεγάλο τμήμα της λύσης. Η κυβέρνησή σας, ο πρωθυπουργός σας, με όλο τον σεβασμό μου, πρέπει να αλλάξουν κατεύθυνση.

Είμαι σίγουρος ότι τελικά όλοι θα αλλάξουμε κατεύθυνση. Μεταπολεμικά, οι ΗΠΑ εφήρμοσαν το σχέδιο Μοργκεντάου για να διαλύσουν τη γερμανική κοινωνία, καταστρέφοντας την τεχνολογία και τη βιομηχανία μας. Αυτό κάνουμε στην Ελλάδα τώρα, ακόμα κι αν κανείς δεν έχει την πρόθεση. Προσπαθούμε να τιμωρήσουμε τους ‘Ελληνες. Θα καταστρέψουμε την ικανότητα της Ελλάδας να επιστρέψει στη δουλειά. Οι ΗΠΑ πήγαν από το σχέδιο Μοργκεντάου στο σχέδιο Μάρσαλ. Εμείς πρέπει να πάμε από τη λιτότητα στην ανάκαμψη και ανάπτυξη. Ελπίζω να μη γίνει πολύ αργά

Ερ. Τόκαναν γιατί φοβήθηκαν τον κομμουνισμό

Απ. Και τώρα υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης (implosion) της Ευρώπης. Με την Ινδία και την Κίνα απέναντι, θα πάμε στα έθνη-κράτη; Ταίζουμε ένα εθνικιστικό θηρίο που είναο ο εχθρός της ευρωπαϊκής ιδέας.

Konstantakopoulos.blogspot.com
Δημοσιεύτηκε στον Κόσμο του Επενδυτή, 11.6.2011

=================================================

αυτά κατά τα άλλα παμε για ψηφιση μεσοπρόθεσμου... ολος ο πλανήτης της οικονομίας για αλλη μια φορά οπως περσι λιγο νωρίτερα απο τον ιουνιο μας λεει μην το κανετε και τα καμάρια μας οι εθνικοί προδότες διεθνούς βεληνεκούς το χαβά τους... ωραιοιιιιιι.... κι εμεις συσπειρώνουμε κομματικά προβατα τρομαρα μαςςςςς..... (ΕΓΩ ΤΙ ΦΤΑΙΩ???)

και ναι ρε γμτ εχω το δικαιωμα που και που να σκεφτομαι και εμενα... κουραστηκα να βλεπω γυρω μου κενό, κουραστηκα πολύ σας λεω... θελω να ανασανω ελευθερη χωρις αγωνία φοβο αγχος χωρις να ντρεπομαι ή να σκεφτομαι τις ταμπελες που ο καθενας μπορει να μου προσαψει επειδή απλα εχει στενο μυαλό και θολωμένα ματια... κουραστηκα πολύ...

μας εχουν κανει ολους τρελλά θολωμένα πιόνια τους... πολιτικοί και τραπεζες χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί και παγκόσμιοι οργανισμοί εκμεταλλευσης καθε ειδους... κι εμεις αριθμοί μονάχα τρωγώμαστε σαν τα κακά τρελλά σκυλιά αν ειναι η σημαια τ...ου φασίστα αν ειναι ο αλβανός καλύτερος ή μεγαλύτερος κλέφτης απο τον πακιστανό αν ειναι η αριστερα αγωνίστρια κι η δεξιά προδότρα.... ολοι μαζί ειναι οι αρχηγοί μας κυριοι ολοι στο ιδιο παιχνίδι... και μας χωριζουν σε στενά κι ολο πιο στενά κι ανήλιαγα κουτάκια για να μην ανασαινουμε χωρις αυτούς... γιατί αν μια ανάσα μας ξεφύγει οταν αυτοί κανουν πολεμο εμεις χορευουμε αριστεροί φασίστες και κεντρώοι μαζί... και αγκαλιά πιανομαστε και ας μας χλευάζουν κοτες που τον πολεμο τον λόγάμε με νοτες και ψυχή... Αντε βρε παρτε τα κουτιά της στενής της σκεψης και πατε στους δικούς σας αναποτελεσματικούς αγώνες που στοιχησαν αιμα στην μανα μου σε εμενα στους συγγενείς και στους παππούδες μου που αχνίζουν ακόμη τα προδωμενα κοκκαλά τους...

κολλήστε οσες ταμπέλες θελετε το μικροσκοπικό μου σωμα χωράει απειρες, γιατί η βλακεια δεν πιανει χωρο... μονο κουράζει πολύ κουράζει τον ανθρωπο... κουράζει τον συνανθρωπο... κλειστε την πορτα σε ολους αμα σας αρέσει θα μεινω εγώ εκεί εξω ...να χορευω και να φωνάζω και πειτε με τρελλή... γιατί ΕΓΩ ΔΕΝ χωράω στα κουτιά σας ποτέ δε χωρεσα και με ειπαν στην εφηβεια μου αντικοινωνική... ωραια με γειά μου με χαρά μου και καμάρι μου... Αλλά βλεπω κι ολους εσάς τους κοινωνικούς... που αν δεν εχει ομοια ταμπελα ο διπλανός σας ουτε να φτυσετε πανω τους... ωραια... σε τετοια κοινωνία ΔΕΝ μετέχω ευχαριστώ το κουβαδάκι μου και στο λιβάδι του χωριού...

Χριστίνα Σαββατιανού 22-06-2011

Πορτοκάλι (μαρμελαδογλυκό) της Χριστίνας...

Με τούτο το γλυκάκι κέρδισα την αμέριστη συμπάθεια της αυστηρότατης πεθεράς μου. Δε διαφέρει πολύ από τις συνταγές που κυκλοφορύν παντού (την πρώτη φορά που το είδα ηταν στην εκπομπή του Παρλιάρου πριν δυο τρια χρόνια), αλλά η προσθήκη πολύ χυμού πορτοκαλιού και λεμονιού δίνει ένα αποτέλεσμα υπέροχο, με τα αιθέρια έλαια να κολυμπάνε σε ενα πηχτό σχεδόν σα ζελέ σιρόπι, που μπορεί κάλλιστα να σερβιριστεί και σαν γλυκό του κουταλιού αλλά να χρησιμοποιηθεί και σαν μαρμελάδα. Για να το φτιάξετε λοιπόν και να χαρίσετε μικρές δροσιστικές γλυκές στιγμές στους αγαπημένους σας ιδού ο τρόπος:

Για μία δόση διαλέξτε συνολικά 14-16 μέτρια ζουμερά πορτοκάλια κατά προτίμηση ψιλόφλουδα χωρίς κουκούτσια (για να μην πικρίζει το γλυκό) και 5-7 λεμόνια ανάλογα τα γούστα σας στη γεύση

Ζάχαρη περίπου 2,5 - 3 κιλά για την παραπάνω ποσότητα πορτοκαλιών (λεπτομέρειες για το ζύγισμα παρακάτω)

Αφού πλύνετε τα φρούτα πολύ καλά βάζετε τα μισά πορτοκάλια (7 ή 8 ανάλογα τη χωρητικότητα του σκευους σας) και ένα λεμόνι σε κατσαρόλα με πολύ νερό να βράσουν καλά ώστε η φλούδα να τσιμπιέται άνετα με πηρούνι. (χρόνος βρασίματος περίπου 1 ώρα και λίγο περισσότερο ανάλογα ποσο χοντρόφλουδα είναι τα φρούτα)

Τα υπόλοιπα φρούτα τα αφήνετε στην άκρη για να τα στίψετε αργότερα.

Μόλις τα φρούτα σας βράσουν τόσο ώστε η φλούδα να τρυπιέται ευκολα με πηρούνι τα βγάζετε και αφήνετε λίγο να κρυώσουν. (μην καούμε κι όλας....)

Έπειτα κόβετε τα φρούτα στα τέσσερα ή στα εξι κατά μήκος και κάθε κομμάτι σε λεπτά φετάκια ή σε όσο πάχος επιθυμείτε (παρατήρησα ότι όσο πιο λεπτά φετάκια κοπεί το φρούτο τόσο λιγότερο πικρίζει το γλυκό) το λεμόνι το κόβετε πολύ ψιλό ωστε να χαθεί με το βράσιμο και να μην ενοχλεί  με την πικράδα του, αλλά να αφήσει όλα τα υπέροχα αιθέρια έλαιά του και τη σπιρτάδα του στο γλυκό.

Ζυγίζετε τώρα το βρασμένο και  κομμένο φρούτο, και βάζετε τόση ζάχαρη όσο και φρούτο, 1 προς 1  (ένα κιλό ζάχαρη για κάθε κιλό βρασμένου, κομμένου φρούτου)

Στίβετε τα υπόλοιπα φρούτα που έχετε φυλάξει, και προσθέτετε το χυμό στην κατσαρόλα με τα υπόλοιπα και επιπλέον ζάχαρη σε αναλογία 1/3 ζάχαρης  προς 1 χυμού – για μισό κιλό χυμό περίπου 150 γραμμάρια επιπλέον ζάχαρη (Σημείωση: όσο περισσότερο χυμό βάλετε τοσο πιο πυκνό με την υφή ζελέ σιρόπι θα πάρετε – προτείνω περίπου 700 γραμμάρια συνολικά χυμό πορτοκαλιού και λεμονιού για μια υπέροχη γεύση – μπορείτε να προσθέσετε και λίγο χυμό μανταρινιού για μια  επιπλέον γευστική περιπέτεια τηρώντας πάντοτε την αναλογία 1 χυμός προς 1/3 επιπλέον ζάχαρη)

 Βράζετε ολα μαζί στην αρχή σε δυνατή φωτιά μέχρι να πάρει βράση και επειτα χαμηλώνετε σε μέτρια φωτιά μέχρι να δέσει καλά το γλυκό σας. Αφαιρείτε τον αφρό που θα δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια του βρασίματος. Χρόνος βρασίματος περίπου 30-40 λεπτά ανάλογα τη θερμοκρασία της κουζίνας σας. (όσο καλύτερα δεμένο είναι τόσο περισσότερο χρόνο θα κρατήσει το γλυκό). Στα μισά του βρασίματος μπορείτε να δοκιμάσετε και να προσθέσετε χυμό λεμόνι πορτοκάλι ή λιγη ακόμη ζάχαρη για να φέρετε τη γεύση στα επίπεδα που σας ικανοποιούν.

Στη διάρκεια βρασίματος του γλυκού αποστειρώνετε τα βαζάκια σας, αφού τα έχετε πλύνει καλά. Ο δικός μου τρόπος ειναι να τα βάζω στο φούρνο ανοιχτά και δίπλα τα καπάκια τους  σε θερμοκρασία περίπου στους 80-85 ο C .

Μόλις δέσει όσο το επιθυμείτε, (το ιδανικό δέσιμο που έχω βρει ειναι μόλις αρχίζει και σκουραίνει λίγο στο χρώμα και γίνεται πιο μελένιο – τοτε δινει ενα παχύρευστο αλλά οχι υδαρές γλυκό σκέτη απόλαυση) και όσο το γλυκό ειναι ακόμη καυτό, γεμίζετε τα καυτά βαζάκια μέχρι επάνω και κλείνετε καλά.

Τοποθετείτε τα βαζάκια με το γλυκό ανάποδα μέχρι να κρυώσουν. (είναι σημαντικό να είναι και το γλυκό καυτό και τα βαζάκια ώστε να επιτευχθεί κενό αέρος που θα διατηρήσει το γλυκό αναλοίωτο αλλά και μεγαλύτερος βαθμός αποστείρωσης καθώς επίσης να είναι γεμάτα μέχρι τα χείλη ωστε να μην υπάρχει πολύς αέρας ωστε να μειωθεί η πιθανότητα εμφάνισης μούχλας)

Προτάσεις και ιδέες για σερβίρισμα που μου έδωσαν φιλες: εκτός των κλασικών ως γλυκό του κουταλιού ή μαρμελάδα στο ψωμί, ταιριάζει πολύ με γιαούρτι, ή σερβιρισμένο με τριμμένη κουβερτούρα.

(δοκίμασα με τον ίδιο τρόπο και έφτιαξα γλυκό λεμόνι, αντιστρέφοντας τη ποσότητα των φρουτων, και προσθέτοντας μονο χυμό πορτοκαλιού – τα λεμόνια θέλουν λιγοτερο αρχικό χρόνο βρασίματος, μαλακώνουν πιο σύντομα  και δίνουν μια γκλυκόπικρη δροσιστική γεύση στο γλυκό σας, είναι όμως ιδιαίτερη και ίσως να μην αρέσει σε όλους. Επίσης στην παραπάνω συνταγή μπορείτε να προσθέσετε εκτός του ενός λεμονιού στο φρουτο και ενα μανταρίνι μαζί με το χυμό ενός ή δυο μανταρινιών για μεγαλύτερη γευστική ποικιλία η αναλογία ενα προς ενα βρασμενο κομμένο φρουτο με ζάχαρη και ενα τρίτο ζαχαρη με ενα χυμό ειναι ιδανική για κάθε συνδυασμό και γούστο).

update 23-10-2020 και για οποιον τυχερό εχει περγαμόντα, δυο φλουδες περγαμόντο μεσα στο γλυκό ή ολοκληρες ή ψιλοκομένες θα δωσουν ενα αρωμα που θα το ζηλεψει το δωδεκαθεο.

Καλή επιτυχία και καλοφάγωτο

Κ. Δούζινας: Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

Κ. Δούζινας: Η υλική παρουσία του πλήθους μπορεί να αλλάξει τον κόσμο
by elsa
Πηγή: Σχολιαστές χωρίς Συνορα
Συνέντευξη με τον πανεπιστημιακό Κώστα Δούζινα
Από την “Εποχή”, Κυριακή, 29 Μαΐου 2011 18:54
Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα Δρόσου

Ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις από τις συγκεντρώσεις στις πλατείες;
Το πρώτο που μου έχει κάνει εντύπωση είναι μια προφανής αδυναμία των οργανωμένων δυνάμεων της αριστεράς να μπορέσουν να καταλάβουν και να αναλύσουν αυτά τα γεγονότα. Το δεύτερο, που επίσης οφείλεται στην έλλειψη ανάλυσης και κατανόησης του τι συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι η έκκληση του Μετώπου “να κάνουμε το Σύνταγμα πλατεία Ταχρίρ”. Η λογική του ηγεμονικού μπλοκ είναι εξαιρετικά δόκιμη. Όπως φαίνεται στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Ισπανία και τώρα στην Ελλάδα είναι πρώτον μία λογική ηγεμονικού μπλοκ χωρίς ηγέτη και δεύτερον μία βαθύτατη εκ των πραγμάτων κριτική της λογικής αντιπροσώπευσης. Της λογικής, δηλαδή, που μας έλεγε, και στο επίπεδο των δημοκρατικών θεσμών αλλά και στο επίπεδο της αριστεράς, ότι υπάρχει αντιπροσώπευση και αντικατάσταση του λαού από το κόμμα, του κόμματος από την ηγετική ομάδα και της ηγετικής ομάδας από τον ηγέτη. Δηλαδή μία σειρά αντικαταστάσεων και μεταθέσεων που καταλήγουν τελικά στην αρχή του ενός. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι μία έμπρακτη κριτική αυτής της λογικής της αντικατάστασης. Και αυτό, νομίζω, είναι το πιο χαρακτηριστικό αυτού του πράγματος.

Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των “πλατειών”;
Το κύριο χαρακτηριστικό που εμφανίζεται σε αυτές της εκδηλώσεις είναι το πλήθος, ούτε ο λαός ούτε το έθνος. Η έννοια του λαού φτιάχνεται είτε μέσα από το δίκαιο με την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας που εμφανίζεται στα πρώιμα νεωτερικά συντάγματα είτε μέσα από την ιδεολογία με την έννοια της λαϊκής εξουσίας. Η έννοια του έθνους φτιάχνεται μέσα από μία πολιτισμική παράδοση και ιστορία. Το πλήθος είναι μία υλική οντότητα που είτε απαιτεί κάτι είτε αρχίζει να λειτουργεί και να μετατρέπεται σε θεωρητικό υποκείμενο. Είναι ένα σύνολο, δηλαδή, ανθρώπων που βρίσκονται κάποια στιγμή χωρίς καμία αντιπροσώπευση ή κάποια μονήρη κομματική αποκλειστική ιδεολογία να τους εκφράζει. Η διαφορά του πλήθους από το λαό και το έθνος είναι ότι δεν μπορεί εύκολα να ενοποιηθεί. Ενοποιείται μόνο στη δράση του. Όταν, δηλαδή, μία σειρά ανθρώπων μοναδικών στη διαφορετικότητά τους βρίσκονται μαζί αποκτούν μία δυναμική μιας πολιτικής επιθυμίας που δημιουργείται εκείνη τη στιγμή που βρίσκονται. Ό,τι είχε συμβεί πριν και ό,τι συμβεί μετά κατά κάποιο τρόπο μπαίνει σε παρένθεση. Είναι ένα υποκείμενο που φτιάχνεται και διαλύεται μέσα σε μια προσωρινότητα της συνεύρεσης των διαφορετικών ανθρώπων, που η ατομική επιθυμία γίνεται επιθυμία του πλήθους και αυτή μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Μπορεί καταρχάς να κάνει επανάσταση. Όπως ξέρουμε, όλες οι μεγάλες επαναστάσεις είχαν το πλήθος. Βέβαια, ταυτόχρονα μερικές από αυτές είχαν τα κόμματα, τις πρωτοπορίες. Αλλά είναι η υλική παρουσία του πλήθους -που δεν έχει κοινές καταβολές και πιθανόν ούτε κοινούς στόχους- που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό είναι ένα “μαγικό” από τη στιγμή που διαφορετικοί άνθρωποι βρίσκονται μαζί και αρχίζουν να έχουν κάτι κοινό.

Ποιες είναι οι βασικές στρατηγικές της περιόδου;
Μέχρι στιγμής οι βασικές πολιτικές αναλύσεις και στρατηγικές στην Ελλάδα γύρω από την αντιμετώπιση του μνημονίου, της κρίσης και της καταστροφής του κοινωνικού ιστού -που πρόκειται να επιταχύνει σημαντικά και να αλλάξει πια και εμφανώς την ισορροπία ανάμεσα στις ελίτ και το λαϊκό πόλο- ήταν δύο. Η πρώτη ήταν αυτή που προσπάθησε και ο Παπανδρέου στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Μία συμμαχία συναίνεσης που θα έρχεται από τα πάνω στη λογική της αντιπροσώπευσης και ελπίζει ότι ο κόσμος που ακολουθεί (είτε είναι μέλος είτε συμπαθών) θα συνταχθεί. Η δεύτερη μεγάλη, υποτίθεται και εναλλακτική, λογική είναι η λογική του “Μετώπου”, του ηγεμονικού μπλοκ. Αυτή η λογική αναγνωρίζει ότι για να μπορέσεις να έχεις μία κάποια επιτυχία σε μία τεράστια πολιτική σύγκρουση που θα καθορίσει το μέλλον μίας χώρας για δεκαετίες, πρέπει να αναγνωρίσεις ότι δεν μπορείς να αποφύγεις τις συγκρούσεις. Επομένως, για να δημιουργήσεις το λαϊκό πόλο, επιλέγεις μία κεντρική αντίφαση, μία κεντρική ρωγμή στον κοινωνικό χώρο, η οποία θεωρείς ότι έχει τις μεγαλύτερες επιπτώσεις για όλη την κοινωνία και προσπαθείς να την προωθήσεις σαν τον κεντρικό πόλο αντίφασης και σύγκρουσης και επομένως να δημιουργήσεις μία συμμαχία γύρω από αυτή, έτσι ώστε ο κόσμος να τον αποδεχτεί σαν προσωρινά πιο σημαντική από τα απολύτως περιφερειακά συμφέροντα και έτσι να οργανωθεί προς τη λογική μιας κεντρικής σύγκρουσης. Η λογική του “Μετώπου” το έβαζε αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπόρεσε να βρει αυτή την κεντρική αντίφαση γύρω από την οποία θα οργανωνόταν μία μη παραταξιακή συμμαχία κεντρικής σύγκρουσης.

Ποια είναι τα στοιχεία αυτής της κεντρικής αντίφασης;
Τρία μόνο θα μπορούσαν να είχαν παίξει αυτό το ρόλο. Το ένα είναι η οικονομική εξαθλίωση και η διάλυση του κοινωνικού ιστού. Η επίθεση, δηλαδή, στο μνημόνιο επειδή ακριβώς προβλέπει συγκεκριμένα μέτρα με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι κολλάει πάντα στα οικονομικά συμφέροντα των επιμέρους τάξεων, συμφερόντων, επαγγελμάτων… Έπρεπε, λοιπόν, να συνδυαστεί. Το λάθος ήταν ότι δεν συνδυάστηκε με την έννοια της κυριαρχίας. Όπως λέει ο Καρλ Σμιθ “κυρίαρχος είναι αυτός που μπορεί να αναστείλει την εφαρμογή του νόμου και να εισάγει την κατάσταση ανάγκης”. Έχουμε αυτή ακριβώς την κατάσταση στην Ελλάδα. Την αναστολή της κανονιστικότητας και νομιμότητας του ελληνικού κοινωνικού κράτους και την εισαγωγή κατάστασης έκτακτης ανάγκης από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Εμφανίστηκε, λοιπόν, η Ελλάδα σε μία πολύ ενδιαφέρουσα και παράδοξη κατάσταση. Ότι είμαστε μία νεοαποικιακή ή μεταποικιοκρατική κατάσταση χωρίς να έχουμε περάσει αποικιοκρατία. Τώρα, μία τρίτη λογική αρχίζει να εμφανίζεται στις πλατείες της Ελλάδας που απομακρύνεται από τις δύο προηγούμενες (κομματικές συμμαχίες και ηγεμονικό μπλοκ) και πηγαίνει στις πλατείες χωρίς αντιπροσώπευση.

Πώς αντιμετωπίζει η αριστερά αυτό το φαινόμενο;
Μερικές θεωρητικές αναλύσεις της αριστεράς έχουν μείνει ελαφρώς πίσω. Στο χώρο της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής υπήρχε ένας νέος τρόπος οργάνωσης, αυτό που θα ονομάζαμε βιοπολιτική. Μία εξαιρετικά σημαντική, δηλαδή, παρέμβαση της εξουσίας που προσπαθεί πια να ελέγχει συμπεριφορές. Δεν ενδιαφέρεται τόσο για τον έλεγχο ιδεών και ιδεολογιών. Στο μέτρο που εγώ εντάσσομαι από πλευράς συμπεριφορών (στον τρόπο με τον οποίο εργάζομαι, καταναλώνω, νιώθω υπόχρεος για την οικογένειά μου κ.λπ.). Οι ιδεολογικές και προσωπικές επιλογές εμφανίζονται πολύ πιο ολοκληρωμένες από την περίοδο του κλασικού καπιταλισμού, ο οποίος στηριζόταν στην Ελλάδα στην εξαγωγή υπεραξίας. Αυτό, από τη μία πλευρά οδηγεί στην υποβάθμιση της διαμεσολάβησης, την οποία οι πολιτικοί και τα κόμματα εξασκούσαν ανάμεσα στην κοινωνία, την οικονομία και την κρατική εξουσία και οδηγεί στην κρίση της αντιπροσώπευσης που λέγαμε προηγούμενα. Αυτή η δύναμη, όμως, του συστήματος είναι και η αχίλλειος φτέρνα του. Διότι αυτός που αρχίζει να ασχολείται με το σώμα του, τις υποχρεώσεις του, δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά, έχει απόλυτη και άνιση σχέση με την οικονομία, πολύ πιο εύκολα και χωρίς διαμεσολαβήσεις μπορεί να έρθει σε αντίσταση. Να φύγει, δηλαδή, έστω και προσωρινά από το σύστημα αυτό. Διότι ενώ ο κλασικός καπιταλισμός δημιουργεί εμπορεύματα προς κυκλοφορία και κατανάλωση, σήμερα το βιοπολιτικό σύστημα, παράλληλα με τη δημιουργία εμπορευμάτων και την οικονομική αναπαραγωγή, παράγει υποκείμενα τα οποία αποδέχονται αυτόν τον ολοκληρωμένο τρόπο οικονομικής, κοινωνικής και ιδεολογικής λειτουργίας, τα οποία υπακούν απόλυτα τις επιλογές του συστήματος.

Η ελπίδα;
Ο βασικός στόχος του συστήματος είναι η δημιουργία υποκειμένων υπάκουων και έτσι όταν αυτά τα υποκείμενα βγαίνουν στο Σύνταγμα, αυτό που κάνουν καταρχάς είναι ότι αφαιρούν τη νομιμοποίηση και περιορίζουν τη διακυβέρνηση των σωμάτων. Αυτό δημιουργεί αυτή τη στιγμή και τη μεγαλύτερη ελπίδα. Από τη μία πλευρά η δυνατότητα του πλήθους να γίνει πολιτικό υποκείμενο επιθυμίας που θα φέρει το πολιτικό σύστημα σε μία αδυναμία και από την άλλη το κάθε μέρος του πλήθους που προσωρινά αποσύρεται από το σύστημα νομιμοποίησης που δουλεύει σήμερα ο βιοπολιτικός νεοφιλελευθερισμός.


Και οι αιτιάσεις;
Το να λες “όχι”, “φτάνει πια”, “δεν δέχομαι τίποτε άλλο”, “δεν αποδέχομαι την υποχρέωση να σε υπακούω”… όχι μόνο είναι πολιτικό αλλά είναι η βάση της κλασικής αριστερής πολιτικής. Η άρνηση είναι πάντα το πρώτο βήμα στη λογική της ανώτερης σύνθεσης. Σήμερα μπορεί να είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά πιθανά και το τελικό βήμα. Η ολοκλήρωση που λέγαμε πριν στηρίζεται στην αποχώρηση. Η άρνηση, λοιπόν, έχει από μόνη της πολύ μεγαλύτερη πολιτική, ριζοσπαστική και επαναστατική σημασία σήμερα από ό,τι είχε παλιά.