Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η Αλεξάνδρα το παληκάρι

Απρίλης του 48 ή εκεί γύρω κάπου, ήταν και η Αλεξάνδρα μικρό κοριτσι τότε έπαιρνε στο κατόπι τα μπουλούκια των τσιγγάνων που πέρναγαν ...

21 Φεβ 2007

για να δούμε ;;; 5x5



- Όταν ήμουν μικρή μου άρεσε ένα μοναχικό παιχνίδι, ιδίως την άνοιξη και το φθινόπωρο, χάζευα με τις ώρες τα σύννεφα κι εβλεπα χιλιάδες σχήματα μέσα τους... έφτιαχνα ολάκερα παραμύθια με τις μορφές αυτές του ουρανού... ζώα χαμένα από καιρό, εικόνες του θεού που μου περιγράφαν οι δασκάλες στο σχολείο, φυτά και πουλιά προιστορικά... άνθρωποι με αλλιοτεμένα πρόσωπα, όλα πρωταγωνιστές στον ουρανό μου.... Ακόμη μου αρέσει αυτό το παιχνίδι... μόνο που βρίσκω δύσκολα ουρανό πια... πολύ τσιμέντο μου τον κρύβει....

- Κάθε εφτά περίπου χρόνια αλλάζω, όλα εκείνα που πίστεψα που αγάπησα που μίσησα περνιούνται από ένα τεράστιο ζωντανό κόσκινο, κι έπειτα απ το μπλέντερ της σκέψης, κι αλλάζω... αλλάζω μορφή, ιδέα, θέση, στάση, κι όμως οι λέξεις μένουν ακόμη εδώ βλέπεις;... τότε στη νιότη ήταν πλάσματα με νύχια και δόντια, πλάσματα που μόλυναν την άγραφη ψυχή μου... τώρα είναι απλά ζωή, ο διπλανός κι ο συγγενής, ο άνθρωπος του καναπέ, πόσο μου μοιάζει...

- Ο παππούς μου πάντοτε μου μίλαγε για τους πολέμους που χε ζήσει, ιστορίες που δεν είχαν αίμα, οι πόλεμοι του Σωτήρη ήταν οι λιγώτερο αιματηροί που έχω δει κι ακούσει στη ζωή μου... Οι πόλεμοι του Σωτήρη που γεννήθηκε το 1898 ήταν γιομάτοι ανθρωπιά, είχαν στρατιώτες που κουβαλούσαν λεξικά μαζί τους, θαρρείς βγαλμένοι από τα χρόνια τα αρχαία, ήταν στρατιώτες που κουβαλούσαν την Παναγιά μαζί τους κι εγώ το κορόιδευα αυτό, αλλά εκείνοι την είχαν εκεί, μαζί με το κομμένο χέρι, μεσα στο ανατιναγμένο παράπηγμα, κι εκείνη με τη γομολάστιχα της αγιότης της έσβηνε το αίμα, κι άφηνε τους ανθρώπους μόνο, με μια αξιοπρέπεια που πολύ μου χει λείψει από τον κόσμο μου σήμερα....

- Στα εννιά μου η Φιλία με έμαθε να ανοίγω φύλλο για πίτες και να φτιάχνω ψωμί, μοσχομύριζε το ζυμάρι με τη μαγιά και μου κανε εντύπωση πόσο ζωντανό φάνταζε, καθώς φούσκωνε μέσα στη ξύλινη σκάφη, κάτω απ τον καλοκαιριάτικο ήλιο.... Σήκωνα κρυφά την καρρώ μπαμπακερή πετσέτα και χάζευα το ανέβασμά του... ζωντανό είναι το ψωμί γιαγιά ε; Ζωντανό είναι Χριστίνα μου για αυτό θέλει δουλειά, μου λεγε η Φιλία, και δώστου να χτυπάει το ζυμάρι, κι εγώ μαζί της στη μια γωνιά της ξύλινης σκάφης να παλεύω με τη ζωντάνια του... κι έπειτα στο φούρνο να ζαλίζεται το καλοκαίρι απ τη μυρωδιά της ζωής του.... Ακόμη φτιάχνω ψωμί, αλλά το αλεύρι πια μοιάζει μισοπεθαμένο...

- Πριν τρία χρόνια έφυγε η μάνα μου... και για άλλη μια φορά αλλαξα, έφτυσα πίσω μου όλα εκείνα που είχαν φανεί σημαντικά, πόσα ηλίθια δάκρυα για ανόητους λόγους! πόσες ανησυχίες για ανύπαρκτες αιτίες, μοιάζει αστείο αν δεις για τι λυπάται ο άνθρωπος... το μόνο που αξίζει είναι το τώρα είναι η ζωή που έχεις, όχι το πριν όχι το μετά, τα συναισθήματα είναι επιλογές, τα αισθήματα είναι δεσμά επιλεγμένα κι αυτά... ότι υπάρχει είναι η στιγμή... όλα τα άλλα είναι θλιβερές επιλογές για να γεμίζουμε τη δίψα της σκέψης, τη μοναξιά του εγωισμού και την ανημπόρια της βολής μας... έτσι άλλαξα και έφτυσα το πριν και το μετά... Μου λείπεις μαμά.... κι ο κόσμος δε με σηκώνει... ή εγώ δεν τον αντέχω...

Χριστίνα Σαββατιανού.... 20-02-2007

για το 5x5 (όσοι από σας δείτε το ψευδώνυμό σας σε τούτο το ποστ, γράψτε 5 πράγματα για σας που θεωρείτε ότι αξίζει να μάθει κανείς... και προσκαλέστε άλλους πέντε φίλους σας που θέλετε να κάνουν το ίδιο... αν κατάλαβα καλά έτσι παιζεται το παιχνίδι των μπλογκς και μου φαίνεται όμορφο) το ξεκίνημα του παιχνιδιού εδώ


anastasia
- perakis - shades in the dark - philos - τυχαρπαστος

5 σχόλια:

  1. Το μπλογκ σου πολύ το γουστάρω απ’ τη πρώτη μέρα που μπήκα, μπορεί να μη μιλάω πολύ αλλά ακούω..
    Αυτή η πρόκληση που μου κάνεις είναι πολύ σημαντική, όχι γιατί με τίμησες ή έψαχνες να βγεις απ’ το αδιέξοδο να προτείνεις κάποιους άλλα από αυτά που γράφεις στο ποστ.
    Την πρώτη φορά που με πρότειναν το έριξα στο χαβαλέ γιατί δε μ’ αρέσει να μιλάω για μένα, τώρα θα απαντήσω εδώ με λινκ.
    Στο μπλογκ μου είμαι χωρίς μάσκα κι αν με διαβάσεις θα ξέρεις για μένα τα πάντα.

    http://sershades.blogspot.com/2006/11/blog-post_10.html

    http://sershades.blogspot.com/2006/11/blog-post_11.html

    http://sershades.blogspot.com/2006/11/blog-post_26.html

    http://sershades.blogspot.com/2006/12/3.html

    http://sershades.blogspot.com/2007/01/blog-post_05.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ότι γράφεις υπέροχα γνωστό παλαιόθεν...

    Αλλά η τελευταία σου παράγραφος για την μητέρα σου, νομίζω ότι είναι απλά ένα αριστουργημα. Περιεκτικό και με δυνατό μήνυμα! Συμφωνώ απόλυτα.

    Με τιμά ιδιαίτερα που μου απευθύνεις μία πρόσκληση να μιλήσω για μένα, αλλά έχω ήδη μιλήσει εδώ και αν δεν σε πειράζει δεν θα ήθελα να ξαναπω άλλα 5 πράγματα για μένα.

    Αλλά... για να μη φανώ αγενής, θα σου εκμυστηρευτώ 1 πράγμα εδώ πέρα, στο δικό σου blog. Ένα "μυστικό" μου που θα υπάρχει σαν αποτύπωμα μου μόνο στο δικό σου blog.

    Επιστρέφω σε λίγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χεχε, εμ έτσι είναι παιδιά, ως φρέσκια στη μπλογκόσφαιρα, με προκάμαν άλλοι, αλλά σας ευχαριστώ μέσα απ την καρδιά μου που με επισκεφτήκατε και μου αφήσατε τούτα τα μηνύματα...

    shades... δεν επέλεξα καποιους για να βγω απ το αδιέξοδο, το κορίτσι που με προσκάλεσε μου είπε ότι μπορώ να μην προτείνω κανέναν αν δεν έχω φίλους ακόμη στα μπλογκς, αλλά επέλεξα ανθρώπους που κατά την ταπεινή μου γνώμη έχουν να πουν, να δωσουν και τέλος πάντων βρε αδελφέ, μου αρέσει να τους διαβάζω :)

    philos, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και περιμένω εναγωνίως το μυστικό, και ψιτ να σαι σίγουρος είμαι τάφος εεεε ;)

    να στε καλά παιδιά και συνεχίστε να ομορφαίνεται τον κόσμο με την παρουσία σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και τώρα ένα μου μικρό "μυστικό".

    Τα 7-8 πρώτα καλοκαίρια της ζωής μου, τα έζησα στην Βαγία στην Αίγινα. Εκεί δίπλα σε πολλούς από τους πραγματικούς ήρωες της Ζωρζ Σαρρή στο βιβλίο της, Ο Θησαυρός της Βαγίας.
    Και ώρες ώρες, νιώθω πραγματικά ευλογημένος που έζησα τέτοια παιδικά χρόνια σε αυτό το μέρος.

    Ταφος είπαμε? εεε?
    ;)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εεεεε παίζουμε τώρα;; τάφος είπαμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....

Σελίδες

Ετικέτες

τα δικά μου (326) περιβάλλον (91) writting (67) Greece (57) poetry (50) χρήσιμα (39) χαμόγελα (38) video (37) κοινωνία (35) φωτογραφία (32) health (30) environment (24) phtography (24) εθελοντισμός (24) υγεία (23) music (20) people (20) blogging (14) stories (14) children (13) παιδά (13) computers (12) information (11) μπλογκοπαίχνιδα (11) doctor (10) πολιτισμός (10) συνταγές (10) χιούμορ (10) medicine (9) ελλάδα (9) μουσική (9) activism (8) world (8) οι συνταγές της κρίσης (8) goverment (7) rights (7) safety (6) services (6) Πάρνηθα (6) γκρίνιες (6) εκθέσεις (6) ποίηση (6) Επιστήμη (5) amalia (4) earth (4) technology (4) Αναδάσωση (4) αηδιούλες (4) αρθρογραφία απο ιντερνετ (4) γιατρός (4) πολιτική (4) πρωτβουλίες (4) σοφά λόγια (4) emergency (3) theatre (3) Εναλλακτική οικονομία (3) εκδηλώσεις (3) εκθεσεις (3) με ενδιαφέρουν (3) φύση (3) χορός (3) ψυχαγωγία (3) economy (2) games puzles (2) είπαν (2) εκδόσεις (2) ελεύθερος χρόνος (2) κόσμος (2) νομικά θέματα (2) συναντήσεις (2) τεχνολογία (2) DVD (1) Greek movie (1) amber alert (1) dance (1) documentary (1) down syndrom (1) facebook (1) first aid (1) funny (1) internet security (1) nature (1) privacy (1) protest (1) radio (1) ΕΜ (1) ΧΡ (1) απορίες (1) απόκριες (1) αστικά τοπία (1) βιβλιο - e-book (1) διάστημα (1) διαβάζω (1) εναλλκτική ζωή (1) ενεργοί μικροοργανισμοί (1) εφημερίδες (1) ζωγραφική (1) θέατρο (1) καλομηνιάσματα (1) κινηματογράφος (1) παράξενα (1) παραδοξόνιο (1) παραμύθια (1) παραξενα chemtrails (1) παρατηρώ (1) πειραματα (1) περιοδικά (1) τεχνες (1) της γειτονιάς.... (1) φακελλάκι (1) ψάχνω (1)