Το πήρα απόφαση....

Ελλάδα με μια ματιά


Το πήρα απόφαση, τις Κυριακές που καίγονται, να ανεβάζω τον "Καιρό"

όχι γιατί δεν εχω να πω τίποτα, αλλά γιατί πάντα με προλαβαίνει... και τα λέει καλύτερα από μενα πάντα....

=================




Η βλακεία είναι ανίκητη

«Ο Καιρός»

Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.



Υπάρχει μια νοοτροπία -ακριβώς από τον τρόπο που σκέφτεται ο νους- στην ανθρώπινη ζωή, που μοιάζει να περνάει απαρατήρητη, κι αυτό είναι το καταστροφικό, ακριβώς επειδή είναι αποδεκτή από τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ως φυσική και αυτονόητη.

Η νοοτροπία αυτή, που δεν στηρίζεται πουθενά αλλού παρά στην αλαζονεία και τον αυτοθαυμασμό, που δεν έχει καν επιστημονική βάση και τεκμηρίωση, παρά μόνο αν αποδεχτεί κανείς τον ρατσισμό σαν αποδεκτή άποψη για τα πράγματα, σέρνεται και αναπαράγεται όχι επειδή διδάσκεται σε σχολεία ή πανεπιστήμια της ανθρωπότητας, αλλά επειδή διδάσκεται από γενιά σε γενιά, από κοινωνικό σύνολο σε κοινωνικό σύνολο, από άτομο σε άτομο με τις πράξεις. Τις καθημερινές πράξεις.

Πριν από λίγα 24ωρα, και για πολλοστή φορά στη ζωή μου, άκουσα τη ρεπόρτερ της κρατικής τηλεόρασης να περιγράφει μία από τις πυρκαγιές, κορυφώνοντας την αφήγηση με την ανατριχιαστική επισήμανση:

«Η φωτιά, ευτυχώς, δεν έφτασε στα σπίτια του οικισμού, γιατί μόλις πλησίασε απειλητικά, άλλαξε ο άνεμος και την έστρεψε προς το παρακείμενο δάσος, το οποίο κάηκε».

Να με συμπαθούν οι ανθρωποκεντρικοί άνθρωποι, αλλά εγώ αυτή τη νοοτροπία, που ακούγεται κατά κόρον και αναπαράγεται χωρίς καμιά αντίδραση, πλήρως αποδεκτή, ότι «κάηκαν 80.000 στρέμματα δάσους και καλλιεργειών, αλλά ευτυχώς δεν απειλήθηκαν σπίτια», όχι απλώς δεν την καταλαβαίνω, όχι απλώς τη θεωρώ ρατσιστική και άγρια, αλλά τη θεωρώ και την αιτία των δεινών του πλανήτη. Συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωπότητας στον πλανήτη.

Οχι γιατί τα σπίτια δεν έχουν χτιστεί -τα πιο πολλά- με τους κόπους των ανθρώπων, και δεν στεγάζουν το βιος τους, την ύπαρξή τους κατά κάποιον τρόπο. Ασε που πολλά είναι σε καταπατημένα. Αλλά γιατί και τα δέντρα στεγάζουν το βιος των χυμών τους, την ψυχή τους, δηλαδή, χωρίς καμία επιστήμη ή λογική να μας έχει αποδείξει γιατί η ανθρώπινη ζωή είναι πιο πολύτιμη για τη φύση από τη ζωή ενός οποιουδήποτε άλλου οργανισμού. Των δέντρων εν προκειμένω και των ζώων του δάσους.

Καμία επιστήμη ή λογική, εκτός από τη συναισθηματική ταύτιση των ανθρώπων με τους ανθρώπους -που δεν δίνει κανένα προβάδισμα σπουδαιότητας και ανωτερότητας- και εκτός από την απολύτως φασιστική και ρατσιστική αντίληψη της ανωτερότητας και σπουδαιότητας του είδους, μόνο και μόνο γιατί έχει τη δύναμη να καταστρέφει -να επιβάλλεται σε πιο ευγενική διάλεκτο- και να λειτουργεί με συνειρμούς -να σκέφτεται σε πιο αυτάρεσκη διάλεκτο- δεν μπορεί να στηρίξει την άποψη, ότι μια ανθρώπινη ζωή έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα για τη φύση από οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής.

Δεν θέλω να μπω στη συλλογιστική μάλιστα ενός πλήθους επιστημόνων, που, αντιθέτως, από τις πράξεις του ανθρώπινου είδους εδώ και χιλιετίες, συμπεραίνουν, ότι το είδος είναι επιβλαβές και επιζήμιο για κάθε άλλη μορφή ζωής στον πλανήτη συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του. Πράγμα μάλλον αυταπόδεικτο.

Κάθε φορά, λοιπόν, που ακούω ή βλέπω γραμμένο αυτό το «κάηκαν 20.000 στρέμματα δάσους, αλλά ευτυχώς δεν απειλήθηκαν σπίτια», αντί να χαίρομαι εξοργίζομαι. Οχι επειδή δεν απειλήθηκαν σπίτια, όπως μερικοί στενόμυαλοι θα συμπεράνουν. Για έναν άνθρωπο και για μία ελιά το ίδιο θα στενοχωρηθώ ας μου επιτρέψουν. Δεν αδικώ εγώ τον Ανθρωπο, αυτοί τον αδικούν, μαζί και την ελιά.

Εξοργίζομαι, γιατί η φράση αυτή και η νοοτροπία που κρύβει από πίσω της, μαρτυράει όχι απλώς τον φιλοτομαρισμό ενός είδους, όχι απλώς τη βλακεία του, αλλά και το δολοφονικό των ενστίκτων του. Η Σκέψη, που θέλει να επικαλείται για να επιβεβαιώνει την ανωτερότητά του στο οικοσύστημα, είναι φυσικά εντελώς απούσα.

Η νοοτροπία αυτή, που αναπαράγεται από γενιά σε γενιά, αδιαφορεί εντελώς για τη ζωή όλων των άλλων ζωών στον πλανήτη, παρεκτός αν χρησιμεύει και στο ποσοστό που χρησιμεύει στο κυρίαρχο -από άποψη επιβολής- είδος. Κι αυτό, δεν είναι μόνο, που λέγεται ρατσισμός, είναι το εύθραυστο καλάμι του ψωνισμένου.

Η νοοτροπία αυτή, καταστρέφοντας με αδηφαγία κάθε άλλη μορφή ζωής γύρω της, καταδικάζει το ίδιο το ανθρώπινο είδος να ζήσει στο μέλλον σε μια γυάλα με τεχνητό φωτισμό, τεχνητή ατμόσφαιρα, τεχνητή τροφή, κλωνοποιημένη χλωρίδα, σε ένα αέναο κυνηγητό με ιούς και έντομα. Θα ζήσει. Τη ζωή, που θ' αξίζει στη βλακεία του.

Η νοοτροπία αυτή, πάνω απ' όλα, χωρίζει τα είδη, και τον εαυτό του, μόνο σε εχθρούς και φίλους, αδυνατώντας να κατανοήσει το δικαίωμα του κάθε οργανισμού να υπάρχει, να κατέχει ένα χώρο και να τον υπερασπίζεται. Κανένα άλλο είδος χλωρίδας ή πανίδας δεν έχει αναπτύξει το συναίσθημα, που παράγει η ανθρώπινη σκέψη: Το μίσος. Κανένα άλλο είδος δεν ασκεί με την αγριότητα του ανθρώπου το φόνο μόνο και μόνο για την ηδονή της επιβολής. Η ζούγκλα έχει κανόνες μεγαθυμίας, που εφαρμόζονται, όταν το κυνήγι δεν γίνεται για εξασφάλιση τροφής.

Ο άνθρωπος, πριν ακόμη επιβληθεί το λευκό καρκίνωμα στο είδος, τον ήξερε το σεβασμό. Πριν ακόμα ονομαστεί άγριος από τους άγριους που επιβλήθηκαν, πριν αυτοχριστεί εκλεκτός, εφευρίσκοντας και ανώτερη δύναμη για να αιτιολογήσει το δίκαιο των εγκλημάτων του, ήξερε την Ισορροπία. Ζούσε σ' αυτήν. Τη διακονούσε. Συμμετείχε. Εκλαιγε και για την καλύβα του και για το δάσος που τον τάιζε, εξίσου.

Σήμερα, θριαμβολογούντες μαρκουτσοφόροι περιφέρουν στα κανάλια και στα ραδιόφωνα τη ντροπή της ανθρώπινης ύπαρξης: «Κάηκαν 20.000 στρέμματα δάσους και καλλιεργιών. Ευτυχώς, δεν απειλήθηκε ο οικισμός».

Ισα, ίσα. Ο οικισμός απειλήθηκε. Χωρίς δάσος, χωρίς καλλιέργεια ο οικισμός απειλείται. Και απειλούμενος θα μετακομίσει κι αυτός στις πόλεις. Και θα παράγει από κει τις νέες ανάγκες του: Πιο πολλά χημικά στις καλλιέργειες για τον αστικό άνθρωπο, που πρέπει να φάει τα έτοιμα. Πιο πολλά καυσαέρια. Πιο πολλά απορρυπαντικά. Πιο πολλά τοξικά αέρια. Πιο πολλά κλιματιστικά. Πιο πολλά βενζόλια για τις πολυτέλειες. Πιο πολλά πλαστικά. Πιο πολλά λύματα και σκουπίδια. Πιο πολλή ζέστη. Πιο πολλές πλημμύρες. Πιο πολλοί καρκίνοι. Πιο πολλά εγκλήματα. Πιο πολλή ταξική βία και αδικία. Πιο μεγάλη ατομική απομόνωση. Πιο πολλή καταστολή. Πιο πολύ, πολύ πιο πολλή καθημερινή βία.

Και το σημαντικό: Τόσο πιο μακριά από τη φύση, που τον ζούσε και τον ζει μέχρι σήμερα, που θα καεί και το τελευταίο δέντρο, θα βρομίσει και η τελευταία ακτή, κι αυτός, ξένος, απομονωμένος και λοβοτομημένος από το pc και την t.v. και το Cayen και το cd και τα timberland, εν δυνάμει δολοφόνος, ηθικός και φυσικός αυτουργός της καταστροφής του περιβάλλοντός του και των ζώων, που δεν του ανήκουν, θα αρκείται σ' ένα υποκριτικό «τς, τς, τς», σ' ένα «τι κρίμα», και θα ξανασκύβει πάνω από τις νέες προσφορές για δάνειο, χαρούμενος, που γίνεται όλο και πιο δούλος, όλο και πιο πολύ ένα ανώνυμο νούμερο μιας πιστωτικής κάρτας.

Ο Homo Sapiens Sapiens! Θαυμάστε τον, τρομάρα του στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας να τρώει εκτός απ' τα υπόλοιπα και τις σάρκες του...

Ευτυχώς, δεν απειλείται ο οικισμός;


ΥΓ Ακου να δεις τώρα σε τι νέα τρέλα έχουμε μπλέξει. Μέχρι πριν από λίγο κυκλοφορούσαμε έξω και μόνο στους 40 και πάνω βαθμούς πραγματικά σκάγαμε από τη ζέστη. Τώρα, όλο και πιο πολλοί δεν αντέχουν από τους 36 και πάνω. Φυσικό. Αμα ζεις νύχτα μέρα με το air condition στους 25 βαθμούς θα βγαίνεις στους 30 και θα ζεσταίνεσαι. Δε θέλει και πολύ μυαλό, αλλά να δεις που στο τέλος θα νικήσουν τα μηχανήματα και όχι η κοινή λογική της επιβίωσης. Γιατί η κοινή λογική θέλει κοινό νου. Εμείς είμαστε ανώτεροι του κοινού.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 22/07/2007