Καιγόταν το αποτσίγαρο μέσα στο τσίγκινο ταψί που ξεκουραζόταν στο πάτωμα κουβαλώντας την ιστορία μιας νυχτιάς... αυτής της περασμένης που άλλαξε τη ροή της ζωής του...
Εκείνος βημάτιζε αδιάφορα και νευρικά μπροστά της... που και που έριχνε μια ματιά στα χέρια της που κρατούσαν με στοργή το μάτσο με τα πλε τριαντάφυλλα που της χάρισε την προηγούμενη μέρα... το κόκκινο στο σεντόνι έκανε τη διαφορά, χθες ήταν εκεί του χαμογελούσε τον άγγιζε, κελάρυζε γύρω του με τη διαφάνεια του νερού μέσα στο γαλανό της φόρεμα, σήμερα πνίγεται στο κόκκινο, τα χέρια βελούδινα και κρύα, τα μάτια κοιτάζουν σταθερά το σκαλιστό μπαστούνι που έγινε κομμάτια...
Μια τόση δα διαφωνία χωρίς λόγο χωρίς αιτία, πολύ το αλκοόλ ακόμη κυλά στις φλέβες του... εκεί στην ανηφοριά του δρόμου άρχισε... Το μυαλό θολό οι σκέψεις πνιγμένες στου ποτού την ανασφάλεια θέριεψαν το εγώ του... φώναξε πολύ την προσέβαλε, με το άνοιγμα της πόρτας πήγε να διαφωνήσει κι εκείνη... το σκαλιστό μπαστούνι της γιαγιάς του, με εναν άπονο ήχο στεγνό εσπασε πανω στο πρόσωπο της... δεν άφησε τα μπλε τριαντάφυλλα απ τα χέρια της... έγειρε θαρρείς για να ξαποστάσει απ την ανηφοριά, και με ενα ερωτηματικό έφυγε για πανηγύρια αγγέλων...
Συνέχισε να βηματίζει αδιάφορα και το τσιγάρο να καιει τη λιγδα στο τσίγκινο ταψί...
Τίποτα δεν γυρίζει πίσω, Τίποτα από όσα γίναν δεν αλλάζει... Κι άλλη ανηφοριά μόνο χωρίς ευκαιρίες χωρίς αρχή....
κλώτσησε το ταψί και τράβηξε για το Σούνιο......
Χριστίνα Σαββατιανού. 15-09-2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....