Γράφω...

Γράφω σκαλίζω λέξεις, ξερνώ εικόνες του χθες του τώρα και του αύριο της ψυχής μου...
Μήπως την ψώνισα; μήπως τρελλάθηκα; μήπως χαλάω του χάους τη ροή;

Γράφω κι εκτίθεμαι, ξεχνώ πως είμαι τόση δα μικρή, ξεχνώ πως γράμματα και λέξεις με φτωχαίνουν, και πάλι εδώ ανοίγω τα κομμάτια της καρδιάς, ελπίζοντας τα μάτια σας να μην πονέσουν...

Γράφω αλήθειες και ψέμματα υμνώ, τα μυστικά ολονών τα κουβαλώ στη ράχη... φτύνω με οίκτο απάνω στα μισά, τα άλλα μισά τα κρύβω στο δισάκι...

Γράφω τις ώρες που φοβάμαι να τις δω, κι εκείνες που χαρούμενα περνάνε... γράφω γιατί άλλο τρόπο που να βρω να λυτρωθώ; γράφω για όσα αγαπώ κι όσα φοβάμαι...

Γράφω για των ανθρώπων τα μικρά, και για όλα εκείνα που αντικρύζω τα μεγάλα, γράφω και φτύνω όσα κλέβουν τη ζωή, σκαλίζω λέξεις μήπως χρώμα και της βάλω...

Γράφω για σένα ταξιδιώτη ερημικέ, γράφω για μένα και του ήλιου τα ταξίδια, γράφω για όσα με πονέσαν μια στιγμή, κι όλα εκείνα που αλυσίδα γίνηκαν και φίδια...

Γράφω μικρότητες να διώξω και ασχήμιες, φτύνω του κόσμου την ηλίθια μορφή, περνιέσαι για σπουδαίος; κι εγώ είμαι; γράφω να φύγει τούτο το ψέμα απ τη ζωή...

Γράφω συνθήματα σε τοίχους ματωμένους, και όνειρα γράφω νοτισμένα εφηβικά, γράφω και δάκρυα και πόνους χαραγμένους, τον ύπνο που διώχνουνε κάθε νυχτιά...

Γράφω αδέξια το ξέρω - συγχώρα με αν διαβάζεις και πονάς... σκληρά θέλω να γράψω μα οι λέξεις λίγες... κι οι κρύσταλλοι γρανίτη φορτωμένοι, δεν σπάνε με δυο γράμματα βουβά....

Γραφω για να θυμάμαι, μην ξεχάσω, κι ίσως κι εσύ κάποια φορά να θυμηθείς, γράφω για όσα στου ματιού την άκρη εκρυφτήκαν, και εξουσιάζουν μυστικά κάθε ζωή...

Γράφω για κείνα που δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, κι εκείνα που τα έμαθα καλά, μα πάνω απ όλα γράφω για όσα κρίμα είναι, να μείνουν άγραφα κι ας μοιάζουν παιδικά...

Γράφω γιατί δεν ξέρω τι άλλο να κάνω... Μήπως να το κοιτάξω αυτό;;;;

Χριστίνα Σαββατιανού 14-02-2007