Μπλαβιά σιωπή αρμενίζει στη γυαλινη ματιά δυο νύχτες τώρα... Αφορισμοί, αναθέματα στους δρόμους που ξηλώσαν τα αγγίγματα απ τα μαλλια της... Σκύβει κάθε λίγο πάνω απ την εικόνα και χάνεται στο ευτυχισμένο του χαμόγελο, μα εικόνα πουθενά... Χάνεται με ευκολία στου ανέμου τα τερτίπια... δεν την ορίζει, ούτε κι εσένα σε ορίζει... μόνο της στιγμής τη μυρωδιά με ευτυχία στέκει και ρουφά... Αχ και να εφευγε το πρέπει μια βόλτα για να κάνει, αχ και να εκλειναν τα μάτια και να ήτανε το χθες... Προγραμματα και λέξεις χάνονται μπλέκονται βουβά στο άδειο γυαλί... κι εκεί στην άκρη του γυαλιου κόβεται η ανάσα σαν το φωτάκι γίνεται ξανα μπλαβί... πάει τελειώνει το όνειρο άντε ενα χ και φύγαμε με αγγίγματα πάνω σε σύννεφα βαλμένα....
Μένει ξανα και ξανά εκεί στο γυαλί η ματιά να προσμένει να προγραμματιζει τι θα πρωτοδει τι θα πρωτοχαρεί....
Κι η νύχτα παραδίδεται στου ήλιου τα φιλιά κι ο ύπνος βαρύς απυθμενος χωρίς όνειρα μη τύχει απο το θελω και σκιαχτεί...
αλήθεια πότε θα είναι ελεύεθερη να ζήσει....
Χριστίνα Σαββατιανού 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....