και κει που λες πως όλα τα χεις δει, πως όλα τα χεις μάθει, και πατάς σίγουρος και στητός και με ενα χαμόγελο αυτάρεσκο στη μούρη... τσουπ η ζωή, η φύση, οι άλλοι, η ψυχή σου... ερχονται με χορδες και όργανα να σου θυμίσουν, να ουρλιάξουν, να χλευάσουν, να καθαιρέσουν, να αμφισβητήσουν να σε φτύσουν...
κι αν εισαι ξύπνιος, παιρνεις τη ροχάλα και την αναλύεις, βγαινεις από μεσα της φωτεινός και με μια χαρά καινούρια, αγνή δικαιολογημένη, αν όχι απλά ξαναφοράς το κοστούμι το παλιό και περιμενεις την επόμενη ροχάλα....
Xριστίνα Σαββατιανού/11-04-06
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....