υποκλίνομαι στην ελευθερία, και αναμασώ τα δεσμά μου... τις οθόνες τις λέξεις τα γράμματα... μικρά χαρτιά με υποθετικές αξίες και τη γυαλάδα του τζιπ του γείτονα...
υποκλίνομαι στην ιδέα και βολεύομαι καλύτερα στη γωνιά μου μην τύχει και κάνει θόρυβο η αλυσίδα μου και με πάρουν χαμπάρι ότι μπορώ και σκέφτομαι... ότι συνεχίζω να ζω, εδώ, και να ψάχνω τρόπους να τους ξεφύγω... (τι ώρα πρέπει να δράσω;;;) ... χα!
σπαταλη είναι και ψευδαίσθηση, τοση που χωράει στην πιστωτική μου κάρτα, και στα νούμερα του τραπεζικού μου λογαριασμού... (θαύμα τούτη η εξέλιξη δε βρίσκεις? μια ζωή συμπηκνωμένη σε μια μαύρη μπαρα.... (σαν τη σκόνη γάλακτος ένα πράμα)
κι η αγελάδα στο χωριό μένει χωρίς άρμεγμα, μόνο το μοσχάρι της αντέχει τη μυρωδιά της...
εκείνος που πε ότι χωρίς ελπίδα είναι ελεύθερος, ήταν σοφός για τρελλός? δεν αποφάσισα ακόμη.... (δεν με αφήνει η χλωμή μου εγωπάθεια - φτύνω τον καθρέφτη - ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ - ησυχάζει η συνείδηση και η καρικατούρα της)
ΙΔΙΩΤΕΥΩ ελεύθερα... υμνώ το χώρο που καταχρώμαι... και καμαρώνω με έπαρση για κάτι που ούτε καν αναγνωρίζω...
ΞΕΧΝΩ... την αρχή, και κοιτάζω το δάχτυλο...
ολέ!
καλημέρα σας πίσω απ τον μπερντέ
Χριστίνα Σαββατιανού... 8-2-2007
Τι κι αν δεν κοίταξα το δάχτυλο ποτέ...αφού ο προορισμός του δεν μου ταίριαζε ...το αυταπόδεικτο το έχω πάντα μέσα μου... γμτ κι έχει μια υγρασία σήμερα, τρυπάει την ψυχή..
ΑπάντησηΔιαγραφή