Kι όταν ξυπνήσεις απ το θόρυβο...
θα δεις της σιωπής την άλλη όψη...
εκείνη που ξεχνάει και εκείνη που δεν έχει χρώμα...
Αυριο θα πετάξεις ξανά...
σε εκείνο το αστέρι το γαλάζιο...
θα αγγίξεις πάλι το κενό κι εγώ θα ζηλέψω το πουθενά και το ποτέ...
Αύριο θα είσαι αλλού ξανά και ξανά αλλού...
Κι ακόμα μέσα στο τίποτα θα πνίγεσαι για μια στιγμή ουρανό...
(για τη μητέρα μου που έφυγε νωρίς)
Χριστίνα Σαββατιανού - 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....